اثر کلرمکوات کلراید و سولفات روی بر انتقال مجدد مواد و عملکرد دانه گندم تحت تلقیح با نیتروکسین در شرایط زراعت دیم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر کلرمکوات کلراید و سولفات روی بر انتقال مجدد مواد و عملکرد دانه گندم تحت تلقیح با نیتروکسین در شرایط زراعت دیم دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر کلرمکوات کلراید و سولفات روی بر انتقال مجدد مواد و عملکرد دانه گندم تحت تلقیح با نیتروکسین در شرایط زراعت دیم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر کلرمکوات کلراید و سولفات روی بر انتقال مجدد مواد و عملکرد دانه گندم تحت تلقیح با نیتروکسین در شرایط زراعت دیم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر کلرمکوات کلراید و سولفات روی بر انتقال مجدد مواد و عملکرد دانه گندم تحت تلقیح با نیتروکسین در شرایط زراعت دیم :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی گیاهان زراعی

تعداد صفحات :۲۴

به منظور بررسی کارآیی انتقال مجدد و عملکرد دانه گندم، این پژوهش به صورت دو آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو منطقه ایلام و بوشهر در سال زراعی ۹۳-۱۳۹۲ اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد دو سطح غلظت کلرمکوات کلراید (صفر و ۲.۵ گرم در لیتر)، سولفات روی در سه میزان (صفر، ۲۵ و ۵۰ کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح با بذر) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد کلرمکوات کلراید بر نسبت وزن خشک سنبله به ساقه و میزان انتقال مجدد ماده خشک ساقه اثر معنی داری در سطح احتمال آماری یک درصد گذاشت. با مصرف ۲.۵ گرم در لیتر کلرمکوات کلراید، وزن سنبله به ساقه در مقایسه با شاهد به مقدار ۲۰.۴ درصد افزایش و میزان انتقال مجدد ماده خشک ساقه به مقدار ۲.۴ درصد کاهش یافت. به علاوه، کاربرد کلرمکوات کلراید اثرمعنی داری بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه و کارآیی مصرف آب در سطح احتمال آماری یک درصد داشت. محلول پاشی کلرمکوات کلراید سبب افزایش تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه و کارآیی مصرف آب به ترتیب به میزان ۱۴.۶، ۱۹.۱، ۲۸.۵ و ۲۹.۳ درصد شد. بیش ترین میزان انتقال مجدد (۶۴.۸ گرم در مترمربع)، کارآیی انتقال مجدد (۳۲.۱ درصد) و سهم انتقال مجدد (۵۰.۸ درصد) مربوط به تیمار برهمکنش بدون کاربرد کلرمکوات کلراید، مصرف ۵۰ کیلوگرم سولفات روی درهکتار و به کارگیری نیتروکسین بود. بالاترین عملکرد دانه (۱۷۱۰ کیلوگرم درهکتار) از برهمکنش تیمارهای محلول پاشی کلرمکوات کلراید در غلظت ۲.۵ گرم در لیتر، کاربرد ۵۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و تلقیح بذر با نیتروکسین حاصل شد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که تحت شرایط دیم، کاربرد کلرمکوات کلراید، سولفات روی و نیتروکسین در بهبود و افزایش عملکرد دانه گندم می تواند موثر واقع شود.

کلید واژه: کارآیی مصرف آب، ذخایر ساقه و اجزای عملکرد