اثر نانوذرات اکسیدآهن و یون آهن بر کارآیی تولید مثلی موش های سوری باردار و رشد شناسی عصبی-رفتاری زاده ها

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر نانوذرات اکسیدآهن و یون آهن بر کارآیی تولید مثلی موش های سوری باردار و رشد شناسی عصبی-رفتاری زاده ها دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر نانوذرات اکسیدآهن و یون آهن بر کارآیی تولید مثلی موش های سوری باردار و رشد شناسی عصبی-رفتاری زاده ها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر نانوذرات اکسیدآهن و یون آهن بر کارآیی تولید مثلی موش های سوری باردار و رشد شناسی عصبی-رفتاری زاده ها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر نانوذرات اکسیدآهن و یون آهن بر کارآیی تولید مثلی موش های سوری باردار و رشد شناسی عصبی-رفتاری زاده ها :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل

تعداد صفحات :۱۲

سابقه و هدف: با توجه به حساسیت بالای رویان و جنین به عوامل سمی و افزایش استفاده از نانو مواد مختلف از جمله نانواکسید آهن در پزشکی، در این مطالعه اثرات نانواکسید آهن و یون آهن بر شاخص های تولیدمثلی موش های سوری باردار و تکامل بازتاب های عصبی-رفتاری نوزادان آنها مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۴۹ سر موش سوری ماده در گروه های کنترل، نانواکسید آهن ۱۰۰، نانواکسید آهن ۱۰۰۰ و یون آهن ۱۰۰۰ از چهار روز قبل از جفت اندازی تا زمان زایمان یک روز درمیان به صورت زیرجلدی به ترتیب با دوزهای صفر، ۱۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم نانواکسید آهن و یون فریک (معادل با مقدار یون موجود در ۱۰۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم نانواکسید آهن) تیمار شدند. شاخص های تولیدمثلی مادران، رشدشناسی عصبی رفتاری و تکامل فیزیکی نوزادان به تفکیک جنسیت ارزیابی و زمان تکاملشان بر حسب روز مشخص شد.یافته ها: تکامل بسیاری از بازتاب های عصبی رفتاری و شاخص های تکامل فیزیکی خصوصا در گروه نانواکسید آهن ۱۰۰۰ در مقایسه با گروه کنترل دچار تاخیر شد. به عنوان مثال امتناع از پرتگاه (۱.۳۵±۰.۱۳، ۲.۷۰±۰.۱۳، p<0.001)، چسبیدن به سطح (۲.۵۵±۰.۲۰، ۳.۴۵±۰.۲۰، p<0.01)، سطح شیبدار (۲.۶۰±۰.۲۲، ۳.۵۰±۰.۲۲، p<0.01)، گرفتن میله (۵.۸۵±۰.۴۴، ۷.۳۰±۰.۴۴، p<0.05)، دویدن (۷.۷۵±۰.۲۳، ۸.۷۰±۰.۲۳، p<0.01)، در آمدن کرک (۵.۹۰±۰.۱۸، ۶.۸۵±۰.۱۸، p<0.001)، باز شدن چشم (۱۴.۲۵±۰.۲۲، ۱۵.۲۵±۰.۲۲، p<0.01)، و نزول بیضه (۲۱.۲۰±۰.۱۸، ۲۲.۴۰±۰.۱۸، p<0.001) توسط دوز بالای نانواکسید آهن در قیاس با گروه کنترل دچار تاخیر شدند. شدت این تاخیرها در اکثر موارد به ترتیب در گروه های نانواکسید آهن ۱۰۰ و یون آهن کمتر بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه بیانگرعوارض شدید مواجهه با نانوذرات اکسیدآهن در دوران جنینی و سمی تر بودن آن در مقایسه با یون آهن می باشد.

کلید واژه: نانواکسید آهن، دوران قبل از تولد، دوران نوزادی، رشدشناسی عصبی رفتاری