استفاده تلفیقی از آب شور و غیر شور در کشت سورگوم و آفتابگردان در دشت سیستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 استفاده تلفیقی از آب شور و غیر شور در کشت سورگوم و آفتابگردان در دشت سیستان دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد استفاده تلفیقی از آب شور و غیر شور در کشت سورگوم و آفتابگردان در دشت سیستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی استفاده تلفیقی از آب شور و غیر شور در کشت سورگوم و آفتابگردان در دشت سیستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن استفاده تلفیقی از آب شور و غیر شور در کشت سورگوم و آفتابگردان در دشت سیستان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات آب و خاک ایران (علوم کشاورزی ایران)

تعداد صفحات :۱۳

طی سالیان اخیر محققان به استفاده تلفیقی از آب شور و غیر شور، از طریق اختلاط آب ها قبل از آبیاری ها یا استفاده تناوبی از آن ها در طول فصل کشت، توجه بسیار کرده اند. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کاربرد آب شور و غیر شور و اثر تلفیق آن ها بر عملکرد سورگوم و آفتابگردان و تاثیر روش های مذکور بر میزان تجمع املاح در اعماق مختلف خاک انجام گرفت. بدین منظور، آزمایشی در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با شش تیمار و سه تکرار (در مجموع ۳۶ کرت) طی سال های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل انجام شد. خاک مزرعه آزمایشی در طول ناحیه ریشه بافت لوم رسی با میانگین شوری ۱.۳۶ دسی زیمنس بر متر داشت. تیمارهای آزمایش شده شامل تیمار شاهد (۱۰۰% آب غیر شور با شوری ۱.۲ دسی زیمنس بر متر)، کاربرد دو سوم آب شور، یک دوم آب شور، یک سوم آب شور، ۹۰ درصد آب شور، و ۱۰۰ درصد آبیاری با آب شور با شوری ۱.۲ دسی زیمنس بر متر بود. در هر یک از تیمارهای تلفیقی مذکور، ابتدا از آب شور برای خیس کردن زمین و سپس از آب غیر شور برای تکمیل آبیاری استفاده شد. شاخص های زراعی بررسی شده، شامل وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، وزن خشک اندام هوایی، ارتفاع بوته ها، و شاخص سطح برگ بودند. نتایج نشان داد در هر دو کشت، پس از تیمار شاهد، تیمار کاربرد یک سوم آب شور بهترین عملکرد را از نظر صفات فیزیولوژیکی گیاه و همچنین تعدیل شوری در نیمرخ خاک نسبت به سایر تیمارها دارد. هرچند اختلاف تیمار کاربرد یک سوم آب شور با تیمارهای یک دوم و دو سوم آب شور در قالب صفات برای آفتابگردان از نظر آماری (P£۰.۰۵) معنا دار نبود، در مورد سورگوم میانگین وزن خشک و شاخص سطح برگ در تیمار یک سوم آب شور تفاوت معناداری (P£۰.۰۵) با تیمار شاهد نداشت. همچنین، تیمار کاربرد یک سوم آب شور در هر دو کشت پس از تیمار شاهد کمترین میزان هدایت الکتریکی عصاره اشباع را در لایه های ۰ تا ۲۰ و ۲۰ تا ۴۰ سانتی متری (حدود ۲.۵ دسی زیمنس بر متر) و لایه ۴۰ تا ۶۰ سانتی متری (کمتر از ۲ دسی زیمنس بر متر) نسبت به سایر تیمارها داشت. با توجه به نتایج این تحقیق، به نظر می رسد این گونه تلفیق آب شور و غیر شور، با هر نسبتی، کارایی بالایی در کاهش تاثیر تنش شوری بر گیاه و تعدیل املاح در نیمرخ خاک دارد.

کلید واژه: تعدیل املاح، تلفیق آب شور و غیر شور، زابل، صفات فیزیولوژیکی، عملکرد آفتابگردان، عملکرد سورگوم