مقاله گیاهان شور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله گیاهان شور دارای ۴۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گیاهان شور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله گیاهان شور

مقدمه  
گیاهان علوفه ای بوته ای مقاوم به شوری :  
عوامل موثر در استقرار گونه ها :  
(الف) عوامل محیطی )  
ب- عوامل گیاهی  
مورفولوژی  
اهمیت گونه های آتریپلکس :  
کاشت آتریپلکس  
روش بذر پاشی :  
روش فعال کاری :  
تاثیر عوامل محیطی بر رشد :  
تاثیر پذیری گونه آتریپلکس کانسنس از شرایط محیطی :  
مقایسه درون منطقه ای خاک منطقه مطالعاتی :  
پراکنش آتریپلکس :  
ضرورت اجرای طرحهای تحقیقاتی آتریپلکس :  
طرح های تحقیقاتی انجام شده موضوع عبارتند از :  
مواد و روشها :  
خواص بتانیکی آتریپلکس :  
آتریپلکس کانی سنس :  
آتریپلکس لنتی فورمیس :  
نتایج و یافته های تحقیق :  
منابع مورد استفاده  
مقدمه :  
نتایج :  
منابع مورد استفاده :  

بخشی از منابع و مراجع پروژه مقاله گیاهان شور

۱- کوچکی ؛ عوض وهمکاران ، ۱۳۷۴ ( ترجمه ) بهره برداری از بوته زارهای مرتعی ، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد ، شماره

 ۲- هادی کریمی ، مرتع داری

۳- دکتر علیرضا گیتی ( استادیار مرکز تحقیقاتی مناطق کویری وبیاباتی ایران ) ،‌دوم آذرماه ۱۳۷۵ ، مقاله اثر کشت گیاهان گزو آتریپکس بر روی شوری خاک

۴- محمد جعفری ، سید علی خلخالی ، مقاله بررسی تأثیر متقابل میان خصوصیات خاک وصفات گیاهی در منطقه کشت آتریپکس کانسنس زرین آباد– اختر آباد ( کرج )

 ۵- مجله منابع طبیعی ایران ، جلد ۵۲ ، شماره ۱ ، سال

۶- مهندس علی سرافراز اردکانی ، مقاله آتریپلکس رویک ردینو به احیای کویر ( جهاد سال بیست و یکم ، بهمن و اسفند ۱۳۸۰ )

۷- آتریپکس و اهمیت آن در کنترل فرسایش و تهیه علوفه ، (جلسه بحث نوشته طه رودبار شجاعی ) ، استاد راهنما مهندس مرعشی

مقدمه

برخی از گیاهان بوته ای متحمل شوری ، قادرند تحت شرایط خاکهای بسیار شور نیز رشد کنند . به عنوان مثال رشد گونه های ،A.cuneata , Atriplex canes cens به ترتیب در شوری ۲۴۰۰ و ۳۰۰۰ (ms/MECE) فقط حدود ۲/۱ کاهش یافت

(دریچاردسون و مک کل ، ۱۹۸۰) دور نمای بهره برداری از گیاهان علوفه ای بوته ای خاصی که تحمل شوری بسیار بالایی دارند ، به منظور کشت آن ها در خاکهای شور و به عنوان ابزاری ، برای اصلاح این خاکها به شمار می روند

تحت شرایط طبیعی ، خاکهای شور دارای پوشش گیاهی از نوع بوته های متحمل شوری هستند .اراضی شوری که برای تولید گیاهان علوفه ای بوته ای مناسب هستند . عبارتند از : مناطق تخریب شده گیاهان نمک دوست طبیعی ، اراضی شور شده در اثر پروژه های آبیاری و مناطقی که به دلیل تغییراتی هیدرولوژیکی دچار شوری ثانویه شده اند. مولفین و محققین بسیاری ، استفاده از گیاهان نمک دوست را ، در تولید غذا ( سامرز ، ۱۹۷۶) و سایر فرآورده ها ( سنگ ، ۱۹۷۰ : مودی ،۱۹۷۴) ،مورد توجه قرار داده اند .دیگر فواید رشد گیاهان مقاوم به شوری، در خاکهای شور شامل : کاهش خطر فرسایش خاک ( جونز ، a 1966) ، کنترل آلودگی (هی ونول هارد ، ۱۹۷۳ ) ، تثبیت شنهای روان ( لی روکس ، ۱۹۷۴) توسعه و بهبود زیستکاه حیات وحش (شام ساوت دینوف ، ۱۹۶۶) و افزایش تنوع اکولوژیکی ، در مناطق لم یزرع میشود . علاوه بر این کشت گیاهان علوفه ای در مناطق کشور ، بدون نیاز به انرژی ورودی اضافی ، مقداری غذا و علوفه تولید خواهد شد که می تواند در سیستمهای کشاورزی و دامداری مورد استفاده قرار بگیرند

گیاهان علوفه ای بوته ای مقاوم به شوری :

در میان گیاهان علوفه ای بوته ای ، متحملترین گروه نسبت به شوری و غرقابی علف شور ها هستند . که در حواشی دریاچه های شور و با تلاق رشد می کند . این گیاهان ممکن است در معرض مقدار بسیار زیاد شوری ،یا آب ایستادگی قرار گیرند

علف های شور که شامل جنسهای Halimione ,Rhagodia ,Chenopium , Atripex هستند ، در مناطقی که تحت شرایط غرقاب کمی هستند ، بهتر از خاکهای قلیایی رشد می کنند و توانایی رشد در خاکهای بسیار شور را نیز دارند . بسیاری از گونه های چوبی و چند ساله Atriplex . spp  دارای مسیر متابولسیم C4 هستند . علف شور ها از نظر درجه خوشخوراکی متفاوت هستند ، ولی هنگامی که علوفه کمیاب باشد . اکثر آن ها توسط حیوانات چرا کننده مصرف می شوند . یکی از خصوصیات علف شورها رنگ خاکستری برگها به علت تشکیل غذه های نمک ، روی سطح برگ است

عوامل موثر در استقرار گونه ها :

(الف) عوامل محیطی )

معمولاَ با حفاظت پوشش گیاهی خاکهای شور در برابر چرا ، رشد مجدد گیاهان بطور طبیعی انجام می گیرد

کوششهای زیادی برای دست یابی به پوشش گیاهی مناسب ، از طریق کشت بذرهای گیاهان علوفه ای بوته ای مقاوم به شوری انجام شده است . در ینوساوت ولیز غربی ، برای استقرار A.vesicaria .Atriplex nummularia  وسایر گونه ها بیش از ۳۰ سال تحقیق و مطالعه و تلاش صورت گرفته است . ( جونز ، a1966 ، بسیاری از محققین دیگر ). در طی انجام آزمایشات عوامل متعددی که استقرار بوته ها را تحت تاثیر قرار می دهند ، شناخته شده و برای بهبود نتایج ، روشهای مختلف بذر کاری ابداع شده است . بطور کلی گیاهانی باید مورد استفاده قرار بگیرند که به خوبی با منطقه سازگار هستند ( گوم ، ۱۹۷۴) مرگ قبل از بلوغ در بوته های استقرار یافته و یا از بین رفتن بعضی گونه ها به مرور زمان ، نشان دهنده سازگاری ضعیف است

خشکی ،چرا ، وحمله حشرات علل از بین رفتن گیاه Atriplex , nummularia در بخش کولا به نیوساوت ولیز شناخته شده اند ، در حالی که گونه A. vesicaria در همین محل به خوبی باقی مانده است . ( کانینگ هام ، ۱۹۷۴) در استرالیایی غربی ، بازرسی مناطق تحت آزمایش در خاکهای شور ، برای مدت ۱۲ سال تغییر برتریهای گونه ها را در طول زمان نشان داد . گونه های Atriplex halimus  ،A.canescens   ،A.lentiformis در سالهای اول بخوبی رشد کردند ، ولی در سال نهم بمراتب ضعیفتر از گونهA.ammicola بودند

آب مهمترین عامل استقرار گیاهان علوفه ای بوته ای مقاوم به شوری است . مقدار پراکنش فصلی برف و باران و سرنوشت آب هنگامی که به زمین می رسد ، همه عواملی هستند که استقرار و بقای این گیاهان را به طریق مختلف ، تحت تاثیر قرار می دهند

ب- عوامل گیاهی

به بذر گونه های Atriplex براکته هایی چسبیده اند که حاوی مواد ممانعت کننده از جوانه زنی هستند ، این مواد که در آ.ب قابل حل هستند ، عمدتاَ کلرو سدیم و مواد صابونی هستند . در این گونه ها ، به بذر و پوسته های همراه آن ، میوه اطلاق می شود. در بذرهایی که مراحل نمو آن ها بطور کامل طی نشده است ، برکته ها کامل نمیشوند .دامنه تغییرات میزان  پر شدن دانه ها بسیار وسیع است و به عنوان مثال در گونه های Atriplex  nummalaria ، بین ۱۰ تا ۸۴ درصد ( جونز ،۱۹۶۸) ، در گونه A.canescens بین ۴۹ تا  ۹۳ درصد ( اسپر لینگ فیلد ،۱۹۷۴) و در A.halimus بین ۵/۴۳ تا ۵/۹۱ درصد ( کولر و همکاران ، ۱۹۵۸)تغییر می کند . همچنین جوانه زدن بذرهایی که دارای باله هستند نیز ،ممکن است تا حد زیادی تغییر کند مثلاَ میزان جوانه زنی در گونه A.canescens بین ۳۴ تا ۸۰ درصد ( اسپرینگ فیلر ، ۱۹۶۴) و در بذرهای A.nummularia از ۲ تا ۶۲ درصد متغیر است ( جونز  ، ۱۹۶۸) میوه های A.tripLex  spp حاوی مواد ممانعت کننده محلول در آب هستند . مقدار این ترکیبات در حدی است که می تواند بر فرآیند جوانه زنی تاثیر بگذارد . یا حتی آن را متوقف کند

درصد جوانه زنی در گونه های آتریپلکس ، در درجه حرارتهای پایین کم بود و در دامنه در درجه  حرارتهای بالاتر بطور چشمگیری افزایش داشت . همچنین بین گونه های مختلف Atriplex نیز اختلافات معنی داری ملاحظه گردید . بطوریکه درصد جوانه زنی دو گونه ، A.glauca , A.nmmularia در درجه حرارتهای بالاتر از ۸-۱۵ درجه سانتی گراد کاملاّ افزایش داشت ، ولی در گونه های  A.amnicola  , A.Lentiformis مقدار افزایش کمتر بود این دو گونه هنگام که دما از ۴ به ۸ افزایش یافت ، عکس العمل خوبی داشتند و درصد جوانه زنی آن ها افزایش چشمگیری داشته است

سیستماتیک گیاه آتریپلکس :

Kingdom : Plantae

Subkingdom : tracheobionta

Superdivision : spermatophyta (seed plant)

Division : magnoliophyta (flowering plant)

Class : magnoliopsida (dicotyledons)

Subclass: caryophyllidae

Order : caryophyllaes

Family : chenopodiaceas

Genus : atriplex (salt  bush)

آتریپلکس یا اسفناج وحشی گیاهای است از تیره اسفناجیان و از جنس آتریپلکس و دارای حدود ۲۰۰ گونه متعدد و مختلف

در چند سال اخیر چند گونه از گیاه به ایران وارد شده که از خود سازگاری چشمگیری نشان داده اند . از آنجمله اند گونه های زیر ^۱

At. Canescens

At. Halimus

At. Lentiformis

مورفولوژی

آتریپلکس گیاه بوته ای چوبی است که به عنوان طرح کلی به شکل راست و مدور است ، با ساقه های سفت و شکننده . پوست نازک دارند و به صورت فشرده قرار گرفته اند و شاخسار زیادی دارند

در بعضی گونه ها ممکن است شاخه های جانبی دارای اسپاین باشند . اگر چه آتریپلکس در شکل فیزیولوژی و دیگر ویژگی های دارای تغییر زیادی است ( گوناگونی زیادی دارد )

اکوتیپ های این گیاه در سرعت رشد ، برگ ریزی زمستانه ، مقاومت نسبت به خشکسالی و سرما و خوشخوراکی متفاوت هستند

کمترین رنج ارتفاع این گیاه یک فوت (۳/۰ متر ) و بیشترین مربوط به گیاهانی نیمه چوبی در جنوب dakota است که بیشتر از ۱۰ فوت ( ۳ متر) ارتفاع دارند

آزمایشات عادی باغبانی اختلافات زیادی را در ارتفاع و دیگر ویژگی های گیاهی درون جمعیت این گیاه نشان داد که اساساّ تحت تاثیر ژنتیک بودند

رنج طول برگ ها ۸/۰ تا ۲ اینچ (۵-۲ سانتیمتر ) است

برگهای جوان با فلس پوشیده شده اند تا در مقابل از دست دادن آب محافظت شوند.  برگ های بالغ دارای کرک های بیرونی هستند که نمک را متمرکز و ترشح می کنند و در مناطق شور برگها پوشیده از یک پوسته نمکین یا شوره می شوند

این گیاه در آب و هوای گرم همیشه سبز است ولی در آب و هوای سرد زمستان برگ ریزی دارد . ( خزان می کند)

گل های نر دارای سنبله هایی به عرض ۳-۲ میلی متر هستند و پانیکول گل های ماده از ۲ تا ۱۶ اینچ ( ۴۰-۵ سانتی متر ) طول دارند

میوه ها دارای اتربکولی به طول ۳/۰ تا ۴/۰ اینچ (۱-۸/۰ سانتی متر ) و دارای براکته هایی به طول ۴/۰ تا ۱ اینچ ( ۹ تا ۲۵ میلی متر مربع ) هستند

Fourwing Saltbush تنها گونه ای است که میوه هایش به صورت ژنتیکی دارای ۴ بال بزرگ هستند

دانه ها درون اتریکول قرار دارد و در زمان پراکندگی  هم از اتریکول جدا نمی شوند

اندازه دانه تقریباّ ۲×۱ میلی متر است و ۱۷ تا ۲۰ دانه  بر روی هر میوه قرار دارد

سیستم ریشه ای شامل ریحه اصلی و ریشه های کوچک جانبی غذا دهنده است که لایه های بالای خاک را اشتغال کرده اند و اگر خاک اجازه بدهد ریشه اصلی اغلب بیشتر از ۲۰ فوت ( ۶ متر ) توسعه پیدا می کند

در بیابان های جنوبی کالیفرنیا ریشه های گیاه Fourwing  Saltbush در فاصله ۴۰ فوت ( ۱۲ متر ) دورتر از بوته در زیر سطح خاک دیده شد

گلهای این گیاه به وسیله باد  گرده افشانی می کنند

آتریپلکس زندگی طولانی دارد . کرت های دائمی درون آزمایشگاه بیابانی نزدیک Arizona و Tucson نشان داد که بقاء و ماندکاری بوته ها تقریباَ ۲۹ سال است و مجموعه های عکس درون پرونده های Grand Canyon نشان داد که آتریپلکس برای بیشتر از ۱۰۰ سال زنده می ماند

معمولاَ آماس شدن جوانه ها از بهار آغاز می شود و با افزایش طول ساقه ها در اواسط تا اواخر بهار ادامه پیدا می کند و جوانه زنی دانه ها هم در همان هنگام رخ می دهد

اهمیت گونه های آتریپلکس :