اثر هشت هفته شنای منظم بر سطوح قلبی ماتریکس متالوپروتئنیاز-۲ و فاکتور رشد تبدیل- بتا ۱ در رت های دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر هشت هفته شنای منظم بر سطوح قلبی ماتریکس متالوپروتئنیاز-۲ و فاکتور رشد تبدیل- بتا ۱ در رت های دیابتی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر هشت هفته شنای منظم بر سطوح قلبی ماتریکس متالوپروتئنیاز-۲ و فاکتور رشد تبدیل- بتا ۱ در رت های دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر هشت هفته شنای منظم بر سطوح قلبی ماتریکس متالوپروتئنیاز-۲ و فاکتور رشد تبدیل- بتا ۱ در رت های دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر هشت هفته شنای منظم بر سطوح قلبی ماتریکس متالوپروتئنیاز-۲ و فاکتور رشد تبدیل- بتا ۱ در رت های دیابتی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران)

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: فعالیت ورزشی منظم یک شیوه غیردارویی موثر در پیشگیری از مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی در بیماران دیابتی است. لذا هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر ۸ هفته تمرین شنا بر سطوح قلبی ماتریکس متالو
پروتئنیاز- (MMP-2) 2 و فاکتور رشد تبدیل- بتا یک (TGF- b1) در رت های دیابتی بود.روش ها: ۲۸ سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفی به ۴ گروه (۷ تایی) کنترل، دیابت، تمرین، دیابت- تمرین تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (تزریق داخی صفاقی یک دوز، ۹۰ میلی گرم/ کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به مدت ۵ تا ۳۰ دقیقه در روز به مدت ۸ هفته ورزش داده شدند و ۷۲ ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شدند. فعالیت MMP-2 و سطوح TGF- b1 قلبی به ترتیب به روش زیموگرافی و الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک راهه برای آنالیز داده ها استفاده شد (p<0.05).یافته ها: القا دیابت منجر به افزایش معنی دار سطوح (P<0.001) TGF-b1 و کاهش فعالیت (P<0.001) MMP-2 قلبی در مقایسه با گروه کنترل شد. به علاوه ۸ هفته تمرین منظم شنا سطوح (P=0.001) TGF-b1 را به طور معنی داری کاهش داد و فعالیت (P=0.001) MMP-2 را در رت های دیابتی تمرین نرمال نمود (P=0.005).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین منظم شنا پتانسیل درمانی زیادی در مقابل آسیب قلبی ناشی از دیابت از طریق سرکوب افزایش TGF-b1 و تنظیم مثبت فعالیت MMP-2 دارد.

کلید واژه: تمرین شنا، فاکتور رشد تبدیل- بتا یک، ماتریکس متالوپروتئنیاز- ۲، دیابت