کاربرد روش جای پای اکولوژیک در ارزیابی پایداری جغرافیای ناحیه ای (مطالعه موردی: شهرستان کرمانشاه)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کاربرد روش جای پای اکولوژیک در ارزیابی پایداری جغرافیای ناحیه ای (مطالعه موردی: شهرستان کرمانشاه) دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کاربرد روش جای پای اکولوژیک در ارزیابی پایداری جغرافیای ناحیه ای (مطالعه موردی: شهرستان کرمانشاه)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کاربرد روش جای پای اکولوژیک در ارزیابی پایداری جغرافیای ناحیه ای (مطالعه موردی: شهرستان کرمانشاه)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کاربرد روش جای پای اکولوژیک در ارزیابی پایداری جغرافیای ناحیه ای (مطالعه موردی: شهرستان کرمانشاه) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : آمایش محیط

تعداد صفحات :۲۵

جای پای اکولوژیک به عنوان یکی از مهم ترین شاخص های پایداری به طور قابل ملاحظه ای مورد توجه قرار گرفته است. این شاخص در ابتدا به وسیله واکرناگل و ریس در سال ۱۹۹۲ به عنوان ابزار برنامه ریزی و سیاست گذاری در راستای پایداری معرفی شده است.این پژوهش با روش توصیفی وتبیینی و از طریق مدل جای پای اکولوژیکی به منظور تعیین میزان زمین مورد نیاز ساکنان شهرستان کرمانشاه انجام گرفته است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که جای پای اکولوژیکی شهرستان کرمانشاه معادل ۲.۴۴۵ هکتار به ازای هر نفر در سال می باشد، توزیع این مقدار در پنج گروه اصلی مصرف عبارت است از: مواد غذایی ۱.۲۲۵، مسکن ۰.۶۱۵، حمل و نقل ۰.۲۷۵ کالاهای مصرفی ۰.۲۷ و خدمات ۰.۰۶. نتایج این پژوهش موید این مطلب است که شهرستان کرمانشاه برای برآوردن نیازهای زیستی و پایداری خویش متکی به منطقه ای فراتر از شهرستان و استان کرمانشاه است. از آنجایی که ظرفیت زیستی ایران ۰.۸ هکتار می باشد، جای پای اکولوژیکی ۲.۴۴۵ هکتاری شهرستان کرمانشاه بدان معنی است که ۳ برابر بیش ازسهم خود از ظرفیت زیستی قابل تحمل کشور را به خود اختصاص داده است. به عبارتی دیگر با ادامه روند کنونی مصرف، شهرستان کرمانشاه برای تامین غذا، انرژی و زمین مورد نیاز برای جذب دی اکسید کربن به فضایی معادل ۱۰ برابر شهرستان و ۳.۳ برابر اراضی قابل کشت استان کرمانشاه نیازمند است.

کلید واژه: جای پای اکولوژیکی، توسعه پایدار شهری، پایداری، ظرفیت برد، شهرستان کرمانشاه