تاثیر تمرینات ثبات دهنده و تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد در بیماران گردن درد مزمن غیراختصاصی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تمرینات ثبات دهنده و تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد در بیماران گردن درد مزمن غیراختصاصی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تمرینات ثبات دهنده و تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد در بیماران گردن درد مزمن غیراختصاصی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تمرینات ثبات دهنده و تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد در بیماران گردن درد مزمن غیراختصاصی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تمرینات ثبات دهنده و تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد در بیماران گردن درد مزمن غیراختصاصی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : توانبخشی

تعداد صفحات :۱۳

هدف: شواهد روزافزونی وجود دارد که نشان می دهند ترس از درد و ترس از آسیب مکانیسمی، پایه ای در پیشرفت درد و ناتوانی ناشی از آن در بیماران است. تمرینات ثبات دهنده گردن، روشی است که برای درمان مشکلات و ضایعات ستون فقرات طراحی شده اند و سبب ثبات ستون فقرات گردنی و کاهش آسیب پذیری آن می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی تمرینات اختصاصی ثبات دهنده عضلات گردن نسبت به تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد، بهبود ناتوانی و درد مزمن گردن انجام شد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده روی پنجاه بیمار مراجعه کننده به مرکز تحقیقات فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران با تشخیص گردن درد مزمن طی سال های ۱۳۹۲-۱۳۹۱ انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه ۲۵ نفره، تمرین های ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری قرار گرفتند. درد (رتبه ای) با مقیاس اندازه گیری دیداری درد، شدت ناتوانی (رتبه ای) با Neck Disability Scale (NDI) و دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد (رتبه ای) با Fear Avoidance of Belief Questionnaeir (FABQ) قبل، چهار هفته، هشت هفته و دوازده هفته پس از مراجعه ارزیابی شد. برنامه درمانی هر دو گروه شامل ۴۸ جلسه تمرین طی هشت هفته، هر هفته شش جلسه و هر جلسه با تکرار تمرین های مشخص بود. از آزمون های آنالیز واریانس، آزمون های t مستقل و t زوج برای مقایسه نتایج قبل، حین و بعد از درمان بین گروهی و درون گروهی استفاده شد.یافته ها: میانگین درد در گروه ثبات دهنده از ۷.۱۶±۱.۵۷ در بدو ورود به ۰.۹۲±۰.۷۰ در پایان هفته دوازدهم و در گروه ایزومتریک حداکثری از ۷.۱۲±۱.۶۷ در بدو ورود به ۱.۲۸±۰.۹۴ در پایان هفته دوازدهم کاهش یافت (P=0.482). میانگین ناتوانی (NDI) در گروه ثبات دهنده از ۲۰.۶۰±۳.۲۰ در بدو ورود به ۱۱.۱۶±۰.۹۰ در پایان هفته دوازدهم و در گروه ایزومتریک حداکثری از ۲۱.۸۸±۲.۷۶ در بدو ورود به ۱۴.۹۶±۱.۴۸ در پایان هفته دوازدهم کاهش یافت (P<0.001). میانگین FABQ-W در گروه ثبات دهنده از ۳۵.۰۸±۴.۸۴ در بدو ورود به ۹.۰۸±۱.۴۴ در پایان هفته دوازدهم و در گروه ایزومتریک حداکثری از ۳۴.۷۶±۴.۶۳ در بدو ورود به ۱۷.۴۴±۲.۱۸ در پایان هفته دوازدهم کاهش یافت (P<0.001) و میانگین FABQ-PA در گروه ثبات دهنده از ۲۰.۱۲±۲.۲۶ در بدو ورود به ۹.۲۶±۱.۰۱ در پایان هفته دوازدهم و در گروه ایزومتریک حداکثری از ۲۰.۰۸±۲.۲۳ در بدو ورود به ۱۱.۱۶±۰۱.۱۴ در پایان هفته دوازدهم کاهش یافتند (P<0.936). کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد در قسمت کار در گروه تمرین های ثبات دهنده نسبت به گروه تمرین های ایزومتریک حداکثری بیشتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داده شد که هر دو روش تمرین ثبات دهنده و تمرین ایزومتریک حداکثری گردن در بیماران با درد مزمن گردن، سبب کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد می شوند. با این تفاوت که تمرینات ثبات دهنده از تاثیر بیشتری برخوردار بودند.

کلید واژه: درد مزمن گردن، تمرین ثبات دهنده، تمرین ایزومتریک حداکثری، دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد