اثر پتانسیل سازی پس از فعالسازی در ترکیب با تمرین تناوبی سرعتی شدید بر اجرای ورزشی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر پتانسیل سازی پس از فعالسازی در ترکیب با تمرین تناوبی سرعتی شدید بر اجرای ورزشی دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر پتانسیل سازی پس از فعالسازی در ترکیب با تمرین تناوبی سرعتی شدید بر اجرای ورزشی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر پتانسیل سازی پس از فعالسازی در ترکیب با تمرین تناوبی سرعتی شدید بر اجرای ورزشی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر پتانسیل سازی پس از فعالسازی در ترکیب با تمرین تناوبی سرعتی شدید بر اجرای ورزشی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه تحقیقات در علوم زیستی ورزشی

تعداد صفحات :۲۰

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر پتانسیل سازی پس از فعالسازی در ترکیب با تمرین تناوبی سرعتی شدید بر اجرای ورزشی بود. روش شناسی: در این پژوهش ۱۴ نوجوان سالم و فعال به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۱ (۷ آزمودنی، سن: ۱۶.۵۷±۰.۵۳ سال؛ قد: ۱۷۸.۱۴±۶.۶۷ سانتیمتر و وزن: ۶۶.۸۶±۶.۸۲ کیلوگرم) و ۲ (۷ آزمودنی، سن: ۱۶.۴۳±۰.۵۳ سال؛ قد: ۱۷۳.۷۱±۵.۶۸ سانتیمتر و وزن: ۶۱.۴۳±۷.۷۸ کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی های دو گروه ۲ جلسه در هفته برای ۳ هفته تمرین تناوبی سرعتی شدید را انجام دادند. گروه ۱ قبل از قبل از انجام تمرینات سرعتی، پروتکل پیشآمادگی را به صورت ۳ دور با ۱ تکرار ۳ ثانیه ای انقباض هم -طول عضلات باز کننده زانو انجام دادند. پیش و پس از اجرای برنامه تمرینی، استقامت در سرعت (۴۰´۶ متر) و میزان آنزیم لاکتات دهیدروژناز سرم آزمودنی ها تعیین شد. برای تعیین میزان لاکتات دهیدروژناز سرم، ۲۴ ساعت قبل از جلسه اول و ۴۸ ساعت بعد از جلسه آخر تمرین از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و t زوجی استفاده و سطح معناداری a<0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که در نتیجه تمرین اختلاف معناداری بین استقامت در سرعت (p=0.38) و لاکتات دهیدروژناز (p=0.068) دو گروه مشاهده نشد. هم چنین نتایج آزمون t زوجی نشان داد که دو پروتکل تمرینی افزایش معناداری را در استقامت در سرعت (به ترتیب p=0.008 و p=0.007) لاکتات دهیدروژناز (به ترتیب p=0.049 و p=0.048) موجب شدند. نتیجه گیری: پتانسیل سازی پس از فعالسازی به شکل پروتکل مطالعه حاضر برای ۳ هفته نمی تواند اثرات تمرین تناوبی سرعتی شدید بر استقامت در سرعت را بهبود بخشد.

کلید واژه: پتانسیل سازی پس از فعالسازی، تمرین تناوبی سرعتی، لاکتات دهیدروژناز