بررسی بر هم کنش سیستم دوپامینی D1 پوسته آکومبنس و سیستم گلوتاماتی ناحیه پری لیمبیک بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش های صحرایی نر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی بر هم کنش سیستم دوپامینی D1 پوسته آکومبنس و سیستم گلوتاماتی ناحیه پری لیمبیک بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش های صحرایی نر دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی بر هم کنش سیستم دوپامینی D1 پوسته آکومبنس و سیستم گلوتاماتی ناحیه پری لیمبیک بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش های صحرایی نر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی بر هم کنش سیستم دوپامینی D1 پوسته آکومبنس و سیستم گلوتاماتی ناحیه پری لیمبیک بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش های صحرایی نر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی بر هم کنش سیستم دوپامینی D1 پوسته آکومبنس و سیستم گلوتاماتی ناحیه پری لیمبیک بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش های صحرایی نر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و تکوین جانوری (علوم زیستی)

تعداد صفحات :۲۱

مقدمه و هدف: سیستم های نوروترانسمیتری دوپامینی و گلوتاماتی نواحی پری فرونتال و هسته اکومبنس در تنظیم رفتارهای شبه اضطرابی نقش دارند. فعالیت سیستم دوپامینی هسته اکومبنس با ورودی های گلوتاماتی که عمدتا از پری فرونتال می آید، تنظیم می شود. این مطالعه به بررسی برهم کنش سیستم دوپامینی۱ D پوسته اکومبنس و سیستم گلوتاماتی پری لیمبیک در تنظیم رفتارهای شبه اضطرابی می پردازد.روش کار: بعد از گذشت ۵ روز از جراحی موش های صحرایی نر در دستگاه استریوتاکسی، از دستگاه Elevated Plus Maze برای ثبت رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از تزریق درون مغزی داروهای SKF38393 (آگونیست گیرنده دوپامینی D1)، SCH23390 (آنتاگونیست گیرنده D1)، NMDA (آگونسیت گیرنده N -متیل- D -آسپارتات)، D- AP7 (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده NMDA) با دوزهای متفاوت، استفاده شد.یافته ها: تزریق یک طرفه (۰.۹ NMDAmg/ml) در پری لیمبیک طرف چپ موجب کاهش رفتارهای شبه اضطرابی نسبت به گروه کنترل شد، در صورتی که دوزهای به کار رفته (۵D-AP7mg/ml، ۰.۱ و ۰.۲۵) در این ناحیه اثری بر اضطراب نداشت. تزریق D-AP7، پاسخ ناشی از NMDA را متوقف کرد. تزریق یک طرفه دوزهای به کار رفته SCH23390 (5mg/ml، ۰.۱ و ۰.۲۵) به پوسته اکومبنس طرف چپ تاثیری بر رفتارهای شبه اضطرابی نداشت، معهذا، تزریق SKF38393 (3 mg/ml) در همین ناحیه موجب بروز رفتارهای شبه اضطراب زدا شد، که این اثر با تزریق دوز بی اثر SH23390 (0.25 mg/ml) متوقف گردید. به کارگیری دوز بی اثر (۱ SKF38393 mg/ml) در پوسته اکومبنس موجب تقویت اثر دوز پایین NMDA و کاهش پاسخ دوز بالای آن در پری لیمبیک شد. در نهایت، تزریق دوز بی اثر SCH23390 (0.25 mg/ml) در پوسته اکومبنس طرف چپ موجب کاهش پاسخ اضطراب زدایی NMDA در پری لیمبیک گردید.نتیجه گیری: نتایج بیان گر اثر تنظیمی سیستم دوپامینی ۱D پوسته اکومبنس بر رفتارهای شبه اضطراب زدای ایجاد شده از تزریق NMDA در ناحیه پری لیمبیک می باشد.

کلید واژه: پوسته اکومبنس، پری لیمبیک، رفتارهای شبه اضطرابی، سیستم دوپامینی، سیستم گلوتاماتی