ارزیابی ریسک فاکتورهای درگیر در پیامد بالینی بیماران درمان شده با روش استئو تومی گوه باز بالای تیبیا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی ریسک فاکتورهای درگیر در پیامد بالینی بیماران درمان شده با روش استئو تومی گوه باز بالای تیبیا دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی ریسک فاکتورهای درگیر در پیامد بالینی بیماران درمان شده با روش استئو تومی گوه باز بالای تیبیا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی ریسک فاکتورهای درگیر در پیامد بالینی بیماران درمان شده با روش استئو تومی گوه باز بالای تیبیا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی ریسک فاکتورهای درگیر در پیامد بالینی بیماران درمان شده با روش استئو تومی گوه باز بالای تیبیا :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

تعداد صفحات :۸

زمینه و اهداف: دفورمیتی زانو مرتبط با استئوآرتریت یکی از شایعترین شکایت های مراجعه کننده به جراحان ارتوپد است. استئوتومی فوقانی تیبیا یکی از روش های درمانی پذیرفته شده برای استئوآرتریت داخلی زانو با دفورمیتی واروس است. هدف از این مطالعه بررسی ریسک فاکتورهای احتمالی تاثیرگذار در نتایج جراحی استئوتومی پروگزیمال تیبیا است. مواد و روش ها: در یک مطالعه همگروهی ۲۵ بیمار با دفورمیتی ژنوواروم و استئوآرتریت زانو مورد مطالعه قرار گرفتند. ریسک فاکتورهای مختلفی مورد بررسی قرار گرفت. پیامد بالینی بیماران با استفاده از سیستم امتیازدهی Knee society score تعیین شد. یافته ها: ۲۵ بیمار با میانگین سنی ۴۹.۴ سال شامل ۱۱ زن (۴۴%) و ۱۴ مرد (۵۶%) مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس knee society score در ۱۷ مورد (۶۸%) دارای پیامد بالینی خوب و عالی بودند و ۸ مورد (۳۲%) دارای پیامد بالینی متوسط و ضعیف بودند. تفاوت آماری معنی داری از نظر مصرف سیگار، شکستگی پلاتوی تیبیا، شگستگی کورتکس لترال و آسیب منیسکال وجود نداشت. از نظر سن بیماران، درجه ژنوواروم، توده وزنی و مدت استئوآرتریت تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود داشت. بر اساس مدل رگرسیونی توده وزنی، مدت و شدت استئوآرتریت و درجه ژنوواروم نقش معنی داری در پیش بینی پیامد بالینی را داشتند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از این بررسی استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی بیا دارای نتایج مطلوب درمانی در اکثر بیماران درمان شده با این روش است. فاکتورهایی همانند سن، وزن و شدت استئوآرتریت، مدت آن و ژنوواروم از فاکتورهایی هستند که احتمالا در نتایج درمانی بیماران تاثیرگذار خواهند بود.

کلید واژه: استئوتومی فوقانی تیبیا، استئوتومی گوه باز، ریسک فاکتور