موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران دارای ۲۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در ورزش دانشگاهی

تعداد صفحات :۲۹

هدف از این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع خصوصی سازی امکانات ورزشی دانشگاه های دولتی ایران بود که با استفاده از روش پیمایشی به انجام رسید. نمونه آماری این پژوهش شامل اعضای کمیسیون اقتصادی و کمیسیون اصل ۴۴ مجلس، کارشناسان سازمان خصوصی سازی، اعضای هیات علمی رشته های اقتصاد و تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور، اعضای شرکت شهرک های صنعتی، اعضای اتاق بازرگانی استان ها و سرمایه گذاران شهرک های صنعتی بودند که به صورت هدفمند از اضلاع مثلث خصوصی سازی انتخاب شدند. روش های کیفی و کمی شامل مطالعه ادبیات پژوهش، مصاحبه عمیق، کدگذاری سیستماتیک، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل سلسله مراتبی که به صورت مناسبی با یکدیگر ترکیب شده بودند، فرآیند این پژوهش را تشکیل می دادند. یافته های پژوهش نشان داد که در ضلع نهادهای سیاست گذار و مجری موانع خصوصی سازی امکانات ورزش دانشگاه ها به ترتیب اولویت عبارتند از موانع سیاسی (۰.۳۶۱)، برنامه ریزی ـ راهبردی (۰.۲۲۶)، مدیریتی ـ اجرایی (۰.۱۵۸)، فرهنگی ـ اجتماعی (۰.۱۳۳)، قانونی (۰.۰۹۰)، کلان سرمایه گذاری (۰.۰۵۵)، اقتصادی (۰.۰۵۲) و بازاریابی (۰.۰۲۵). همچنین در ضلع دستگاه واگذارنده موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع برنامه ریزی ـ راهبردی (۰.۳۱۶)، مدیریتی ـ اجرایی (۰.۲۳۹)، سیاسی (۰.۱۹۷)، نوسازی سازمانی (۰.۱۱۷)، فرهنگی ـ اجتماعی (۰.۱۰۱) و فردی (۰.۰۳۰) بودند. در ضلع بخش خصوصی نیز موانع شناسایی شده به ترتیب اولویت عبارت از موانع اقتصادی (۰.۴۸۲)، خرد سرمایه گذاری (۰.۲۹۵)، فرهنگی ـ اجتماعی (۰.۱۷۰) و حرفه ای ـ تخصصی (۰.۰۵۳) بودند. بنابراین اجرای سیاست خصوصی سازی نیازمند تعیین چشم اندازها و ایجاد برنامه های بلندمدت و کوتاه مدت برای دستیابی به آنهاست. تنها در چنین شرایطی است که خصوصی سازی به عنوان راهکاری اثربخش برای انجام اصلاحات و افزایش بهره وری امکانات ورزشی دانشگاه ها مطرح خواهد بود.

کلید واژه: خصوصی سازی، امکانات ورزشی، دانشگاه های دولتی، موانع