اثر وابسته به دوز هسپرتین بر عدم تقارن حرکتی به دنبال تزریق داخل استریاتوم ۶- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر وابسته به دوز هسپرتین بر عدم تقارن حرکتی به دنبال تزریق داخل استریاتوم ۶- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر وابسته به دوز هسپرتین بر عدم تقارن حرکتی به دنبال تزریق داخل استریاتوم ۶- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر وابسته به دوز هسپرتین بر عدم تقارن حرکتی به دنبال تزریق داخل استریاتوم ۶- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر وابسته به دوز هسپرتین بر عدم تقارن حرکتی به دنبال تزریق داخل استریاتوم ۶- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : دانشور

تعداد صفحات :۸

مقدمه و هدف: بیماری پارکینسون، یک بیماری حرکتی به نسبت شایع در افراد با سن بالاست که به علت تحلیل رفتن نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه مغز ایجادمی شود. با توجه به خاصیت حفاظتی، آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی هسپرتین در گروه فلاوانون ها، هدف بررسی حاضر، تعیین اثر وابسته به دوز هسپرتین بر عدم تقارن حرکتی به دنبال تزریق داخل استریاتوم ۶-هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی به عنوان یک مدل تجربی بیماری پارکینسون بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر (n=35) به پنج گروه «شم و ضایعه دیده» و سه گروه «ضایعه دیده و تحت درمان» با سه دوز هسپرتین تقسیم شدند. مدل بیماری پارکینسون، با تزریق ۱۲.۵ میکروگرم ۶-هیدروکسی دوپامین حل شده در محلول سالین آسکوربات به داخل استریاتوم سمت چپ ایجادشد. گروه های ضایعه دیده و تحت درمان، هسپرتین را در دوزهای ۵، ۱۵ و ۵۰ میلی گرم برکیلوگرم از ۱ ساعت پس از جراحی به طور روزانه و به مدت یک هفته دریافت کردند. در پایان هفته اول، رفتار چرخشی به سمت راست و چپ به دنبال تزریق آپومورفین، مورد بررسی کمی قرار گرفت.نتایج: در گروه ضایعه دیده، آپومورفین، موجب بروز رفتار چرخشی به سمت مقابل ناحیه آسیب دیده شد (p<0.001)، به علاوه، تجویز هسپرتین، فقط در دوز ۵۰ میلی گرم برکیلوگرم توانست باعث کاهش معنی دار تعداد خالص چرخش های به سمت راست بشود (p<0.05) و هسپرتین در سایر دوز ها چنین تاثیری به جانگذاشت.نتیجه گیری: هسپرتین به شکل (فرم) خوراکی در دوز ۵۰ میلی گرم برکیلوگرم، موجب کاهش عدم تقارن حرکتی (کاهش شدت رفتار چرخشی) در مدل تجربی بیماری پارکینسون می شود.

کلید واژه: هسپرتین، ۶- هیدروکسی دوپامین، رفتار چرخشی، آپومورفین، عدم تقارن حرکتی