مقایسه اثربخشی اولانزاپین و لیتیوم کربنات در درمان حمله حاد مانیا، یک مطالعه دوسوکور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثربخشی اولانزاپین و لیتیوم کربنات در درمان حمله حاد مانیا، یک مطالعه دوسوکور دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثربخشی اولانزاپین و لیتیوم کربنات در درمان حمله حاد مانیا، یک مطالعه دوسوکور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثربخشی اولانزاپین و لیتیوم کربنات در درمان حمله حاد مانیا، یک مطالعه دوسوکور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثربخشی اولانزاپین و لیتیوم کربنات در درمان حمله حاد مانیا، یک مطالعه دوسوکور :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

تعداد صفحات :۱۲

پیش زمینه و هدف: اختلال دوقطبی در حمله حاد مانیا یک اورژانس روان پزشکی محسوب می گردد و معمولا نیاز به بستری پیدا کرده و درمان سریع را ایجاب می کند. برای درمان این حملات معمولا از داروی تثبیت کننده خلق به همراه داروی ضد جنون استفاده می شود. هر چند لیتیوم کربنات به تنهایی در درمان حمله حاد مانیا موثر است ولیکن زمان زیادی لازم است تا علائم کنترل شوند. مطالعات معدودی در مورد اثربخشی اولانزاپین (ضد جنون نسل جدید) به تنهایی در درمان حمله حاد مانیا صورت گرفته و نتایج قابل تعمیمی به دست نیامده است. در داخل کشور نیز مطالعه مشابهی تا به حال ثبت نشده است. هدف ما در این مطالعه مقایسه اثربخشی اولانزاپین و لیتیوم کربنات در درمان حمله حاد مانیا هست.روش مطالعه: در این مطالعه که یک کارآزمائی بالینی بود بیماران با حملات حاد مانیا بر اساس معیارهای تشخیصی سیستم طبقه بندی بیماری های روانی (DSM-IV -TR) و مقیاس اندازه گیری شدت مانیا (YMRS) انتخاب گردیدند (به جز بیماران زیر ۱۸ سال و افرادی که بیماری فوق حاد داشته و نیازمند مداخلات سریع درمانی بودند). آنگاه بیماران به صورت تصادفی با داروهای اولانزاپین و لیتیوم کربنات تحت درمان قرار گرفتند. در هر گروه تعداد ۳۰ بیمار دوره چهار هفته ای درمان را به پایان رساندند؛ و اثربخشی دو دارو بر اساس میزان پاسخ دهی بالینی و همچنین عوارض جانبی آن ها، مقایسه گردیدند.یافته ها: در گروه بیماران تحت درمان با اولانزاپین تعداد ۱۸ نفر مرد و ۱۲ نفر زن بود و در گروه لیتیوم ۲۰ نفر مرد و ۱۰ نفر زن بود که از این لحاظ تفاوت معنادار آماری وجود نداشت (p=0.287). میزان پاسخ بالینی در گروه بیماران درمان شده با اولانزاپین به طور میانگین ۷۲ درصد بود، در حالی که این میزان در گروه بیماران درمان شده با لیتیوم ۶۶ درصد بود، تفاوت معنی دار (p=0.005). افزایش گلوکز خون در گروه بیماران درمان شده با اولانزاپین به طور میانگین .۲mg/dl12 از خط پایه (۱۶ درصد افزایش) بود. این میزان در گروه بیماران درمان شده با لیتیوم .۳mg/dl از خط پایه (۰.۱ درصد افزایش) بود. تفاوت معنی دار (p<0.0001). میانگین افزایش وزن در گروه بیماران درمان شده با اولانزاپین kg3.1 از خط پایه (۴.۴ درصد) بود. در حالی که در گروه بیماران درمان شده با لیتیوم کربنات kg 1.2 از خط پایه (۱.۶ درصد) بود. تفاوت معنی دار (p<0.001). ازنظر عارضه جانبی عصبی (EPS) بین دو گروه، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (p=0.231).بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد هر چند میزان پاسخ دهی بیماران به داروی اولانزاپین به طور قابل توجهی بیشتر از لیتیوم کربنات هست، با این حال با توجه به عوارض جانبی، لیتیوم کربنات به نظر می رسد، در مقایسه با اولانزاپین سالم تر باشد.

کلید واژه: اولانزاپین، لیتیوم کربنات، حمله مانیا، اختلال دوقطبی