بررسی ارتباط برخی ژنوتیپ های ژن دیسبیندین با ابتلا به اختلال دوقطبی ۱ با روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ارتباط برخی ژنوتیپ های ژن دیسبیندین با ابتلا به اختلال دوقطبی ۱ با روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ارتباط برخی ژنوتیپ های ژن دیسبیندین با ابتلا به اختلال دوقطبی ۱ با روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ارتباط برخی ژنوتیپ های ژن دیسبیندین با ابتلا به اختلال دوقطبی ۱ با روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ارتباط برخی ژنوتیپ های ژن دیسبیندین با ابتلا به اختلال دوقطبی ۱ با روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم پزشکی مدرس، آسیب شناسی زیستی (علوم پزشکی مدرس)

تعداد صفحات :۱۷

هدف: اختلال دوقطبی ۱ یک اختلال روانی شایع با عوامل پیچیده ایجاد کننده است. محور ژنتیک در بررسی این اختلال دارای اهمیت روزافزون است. ژن دیسبیندین که در موقعیت ۶p22.3 واقع شده از عوامل موثر در اسکیزوفرنیا در نظر گرفته می شود و همچنین برخی پلی مورفیسم ها یا هاپلوتیپ های آن داری ارتباط با برخی اختلالات سایکوتیک از جمله اختلال دوقطبی است. بررسی مورد- شاهدی ژنوتیپ بیماران ایرانی از نظر ژنوتیپ ها و هاپلوتیپ هایی از ژن دیسبیندین که در جمعیت های مختلف با این بیماری مرتبط شناخته شده است، هدف مطالعه حاضر است.مواد و روش ها: در این پژوهش اثر چهار پلی مورفیسم rs2619538، rs2743852، rs1018381 و rs2619522 که در مطالعات پیشین گزارش شده است و هاپلوتیپ های آن ها در جمعیتی ۱۲۴ نفری متشکل از ۴۴ بیمار دوقطبی ۱ و ۸۰ کنترل همخوان به روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل بررسی شد. تایید روش با توالی سنجی مستقیم صورت پذیرفت.نتایج: یافته های بررسی حاضر تقریبا همخوان با مطالعات پیشین در جمعیت های دیگر، ارتباطی بین ژنوتیپ پلی مورفیسم ها و اختلال دوقطبی ۱ نشان نداد. همچنین آنالیز آلل ها رابطه معنی دار آماری با ابتلا به اختلال نشان نداد. در نهایت برخلاف نتایج مطالعات قبلی، هیچ یک از هاپلوتیپ ها در مطالعه حاضر رابطه آماری معنی داری با اختلال دوقطبی ۱ نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعات قبلی در مورد اثر این ژن در اختلال دوقطبی ۱، احتمالا ناهمگونی آللی یا عدم شناسایی آلل های سببی علت ناهمخوانی های مشاهده شده بین نتایج مطالعه حاضر و مطالعات قبلی است. همچنین با توجه به قوم های مورد مطالعه در بررسی های پیشین احتمال می رود تنوع جمعیتی نیز از عوامل ناهمخوانی نتایج باشد.

کلید واژه: اختلال دوقطبی، دیسبیندین، پلی مورفیسم، هاپلوتیپ، ارتباط