تاثیر تمرینات پلیومتریک و ترکیبی بر پاسخ IGF-I و MGF در عضله پهن جانبی مردان غیرورزشکار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تمرینات پلیومتریک و ترکیبی بر پاسخ IGF-I و MGF در عضله پهن جانبی مردان غیرورزشکار دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تمرینات پلیومتریک و ترکیبی بر پاسخ IGF-I و MGF در عضله پهن جانبی مردان غیرورزشکار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تمرینات پلیومتریک و ترکیبی بر پاسخ IGF-I و MGF در عضله پهن جانبی مردان غیرورزشکار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تمرینات پلیومتریک و ترکیبی بر پاسخ IGF-I و MGF در عضله پهن جانبی مردان غیرورزشکار :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم زیستی ورزشی (حرکت)

تعداد صفحات :۲۵

عامل رشد شبه انسولین -۱ در تکامل، رشد، بازسازی و حفظ بافت ها در عضله اسکلتی در یک روش اتوکرین / پاراکرین و آندوکرین نقش دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی پاسخ عوامل رشدی به دو شیوه تمرینی مختلف بود. در این پژوهش ۱۴ آزمودنی مرد به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (پلیومتریک، ۷ آزمودنی، سن: ۲۰.۸۶±۱.۸۶ سال، قد: ۱۷۹.۲۹±۴.۲۳ سانتی متر، وزن: ۷۴.۵۷±۶.۲۴ کیلوگرم) تمرین پلیومتریک و گروه دوم (ترکیبی، ۷ آزمودنی، سن ۳۱.۴۳±۱.۷۲ سال، قد ۱۸۱.۷۱±۶.۴۲ سانتی متر، وزن: ۷۶.۱۴±۸.۴۷ کیلوگرم) ترکیبی از تمرین مقاومتی و پلیومتریک را ۳ روز در هفته به مدت ۸ هفته (۴ هفته تمرین مقاومتی و ۴ هفته تمرین پلیومتریک) انجام دادند. نمونه های عضلانی از عضله پهن جانبی ۳ روز قبل و ۷ روز بعد از تمرین گرفته شد. برای تعیین توان از ۳ آزمون بوسکو (۵ و ۶۰ ثانیه ای)، سارجنت و پرش جفت و برای سنجش چابکی و سرعت از آزمون های مانع شش ضلعی و دو سرعت ۳۵ متر استفاده شد. برای تخمین میزان بیان ژن عامل رشد شبه انسولین (۱) (IGF-I) و عامل رشد مکانیکی (MGF) از روش Real – time RT PCR استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های T زوجی و T مستقل استفاده شد و سطح معناداری ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد در آزمون های بوسکو، سارجنت، پرش جفت، مانع شش ضلعی و دو سرعت ۳۵ متر گروه پلیومتریک بهتر عمل کردند. بیان ژن در گروه اول کاهش غیرمعنادار (۲۰.۱۸ درصد – P£۰.۲۹) اما در گروه دوم به طور معناداری افزایش یافت (۱۵۹.۲۴ درصد، P£۰.۰۴۸) و بیان ژن IGF-I در گروه اول افزایش معنادار (۱۳۳.۸۳ درصد، P£۰.۰۴) اما در گروه دوم به طور غیرمعناداری افزایش (۲۴.۰۶ درصد، P£۰.۱۶) یافت. به طور کلی می توان نتیجه گرفت رونوشت های مختلف ژن IGF-I(IGF-IEa و MGF) در عضله اسکلتی انسان به طور متفاوتی به راهبردهای مختلف اضافه بار مکانیکی و سوخت و سازی پاسخ می دهند.

کلید واژه: عضله اسکلتی، تمرین پلیومتریک، تمرین ترکیبی، MGF-IGF-I