بررسی اثر الکترومگنتیک درمانی بر روی میزان نیتریک اکساید وشاخص مچ پایی بازویی در بیماران دیابتی نوع دوم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر الکترومگنتیک درمانی بر روی میزان نیتریک اکساید وشاخص مچ پایی بازویی در بیماران دیابتی نوع دوم دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر الکترومگنتیک درمانی بر روی میزان نیتریک اکساید وشاخص مچ پایی بازویی در بیماران دیابتی نوع دوم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر الکترومگنتیک درمانی بر روی میزان نیتریک اکساید وشاخص مچ پایی بازویی در بیماران دیابتی نوع دوم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر الکترومگنتیک درمانی بر روی میزان نیتریک اکساید وشاخص مچ پایی بازویی در بیماران دیابتی نوع دوم :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: دیابت نوع ۲ منجر به اختلالات عروقی و کاهش نیتریک اکساید (Nitric Oxide (NO)) می شود. در این مطالعه سعی شده است تا تاثیر میدان الکترو مگنتیک (Electro Magnetic field (EMF)) را بر میزان NO به عنوان فاکتور موثر در یکی از مکانیسمهای افزاینده جریان خون و (ABI=Ankle Brachial Index) به عنوان شاخص میزان جریان خون در اندام تحتانی در بیماران دیابتی نوع (۲) مورد بررسی قرار گیرد.روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شاهد دار بود که در سال ۱۳۹۲ در بیمارستان امام و مرکز فیزیوتراپی مهر در شهر اردبیل انجام شد. تعداد ۳۰ بیمار دیابتی بعد از مطالعه اولیه که به صورت پایلوت انجام گرفت با توجه به معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی به دوگروه الکترومگنتیک درمانی و کنترل تقسیم شدند. میزان ABI و NO خون دو گروه قبل از شرکت در مطالعه اندازه گیری شد. در گروه الکترومگنتیک از جریان مگنت با فرکانس ۱۰ هرتز و ۸mT به صورت اسکن اندام تحتانی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۴۰ دقیقه استفاده شد. در گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. در پایان هشت هفته میزان ABI و NO اندازه گیری شد از آزمون T زوجی و T مستقل در نرم افزار SPSS 19 برای آزمون داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد در گروه الکترومگنت تفاوت آماری معناداری در ABI قبل (۱.۰۰۹±۰.۰۲) و بعد از مداخله (۱.۰۵۲±۰.۰۲) وجود دارد (P=0.013)، ولی تفاوت آماری معناداری در ABI و NO در گروه کنترل و NO گروه الکترومگنت قبل و بعد از مطالعه یافت نشد (p>0.05)، همچنین نتایج افزایش معناداری در میزان اختلاف ABI قبل و بعد از مگنت درمانی (۰.۰۵±۰.۰۱) نسبت به گروه کنترل (۰.۰۰۴±۰.۰۰۳) نشان داد (P=0.001). نتیجه گیری: افزایش میزان ABI بیماران دیابتی به دنبال هشت هفته مگنت درمانی می تواند نشان دهنده افزایش جریان خون در اندام تحتانی باشد.

کلید واژه: میدان الکترومگنتیک، دیابت، ABI ،NO