زیان های چرای دام در جنگل های طبیعی بخش پاتم جنگل خیرود و نقش آن در پایداری زیست بوم جنگل

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 زیان های چرای دام در جنگل های طبیعی بخش پاتم جنگل خیرود و نقش آن در پایداری زیست بوم جنگل دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد زیان های چرای دام در جنگل های طبیعی بخش پاتم جنگل خیرود و نقش آن در پایداری زیست بوم جنگل  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی زیان های چرای دام در جنگل های طبیعی بخش پاتم جنگل خیرود و نقش آن در پایداری زیست بوم جنگل،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن زیان های چرای دام در جنگل های طبیعی بخش پاتم جنگل خیرود و نقش آن در پایداری زیست بوم جنگل :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات منابع طبیعی تجدید شونده

تعداد صفحات :۱۸

اگرچه جنگل ها جزء منابع تجدیدشونده به شمار می روند ولی آشفتگی هایی از قبیل چرای دام، تغییر کاربری، باد و آتش، زمان رسیدن به ساختار ایده آل را افزایش داده و روند توالی جنگل را تغییر می دهند. در این مطالعه اثرات چرای دام بر روی سلامت و کیفیت نهال ها و نیز بر روی فرم ظاهری آنها (دوشاخگی و چندشاخگی) بررسی شد. بخش پاتم از جنگل خیرود نوشهر به مساحت ۹۰۰ هکتار با استفاده از نقشه های توپوگرافی ۱:۱۰۰۰۰ جهت انجام این مطالعه انتخاب شد. گاوسراهای این بخش و سامان عرفی آنها پس از بازدیدهای میدانی شناسایی گردید. به مرکزیت هر گاوسرا در چهار مسیر قابل تردد برای دام ها به صورت ترانسکت خطی تا مرز سامان عرفی حرکت کرده و بر روی خط نمونه مذکور در لکه ها یا گروه های زادآوری ۸۶ قطعه نمونه به ابعاد ۲.۵×۲ متر (۵ مترمربع) انتخاب و نوع گونه، ارتفاع نهال ها، قطر یقه نهال ها و سلامت نهال ها داخل هر قطعه نمونه اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که فراوانی نهال ها در سامان های عرفی با دور شدن از گاوسراها و نزدیکی به مرز سامان عرفی به طور کلی افزایش می یابد (از ۱۰ درصد به ۴۰ درصد). با دور شدن از گاوسراها فراوانی نهال های کاملا سالم (از ۹.۹ درصد به ۴۶.۳ درصد) و نیمه سالم (از ۱۱.۲ درصد به ۴۶.۸ درصد) افزایش یافته و فراوانی نهال های سرچر شده (از ۴۲ درصد به ۱۳ درصد) و فاقد شاخ و برگ (از ۴۳.۶ درصد به ۱۰.۴ درصد) کاهش یافت. نسبت فراوانی نهال های سالم به نهال های چنگالی در قطعه نمونه های نزدیک به مرکز سامان عرفی (محل گاوسرا) ۳۰ درصد به ۷۰ درصد بوده، اما با دور شدن از مرکز و نزدیک شدن به مرز سامان عرفی این روند برعکس شده و نسبت فراوانی نهال های سالم به نهال های چندشاخه و چنگالی (۶۰ درصد به ۴۰ درصد) افزایش یافت. این بررسی نشان داد که چرای دام بر روی کمیت و کیفیت نهال های زادآوری تاثیر منفی و نامطلوب دارد. بنابراین ادامه این وضع پایداری زیست بوم جنگلی را به مخاطره انداخته و در نتیجه مدیریت جنگل را زیر سوال می برد.

کلید واژه: چرای دام، گاو سراهای جنگلی، سلامت، کیفیت نهال، چندشاخگی، شکل چنگالی