شناسایی و تعیین تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی و برونی بر میزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیست های حرفه ای دنیا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 شناسایی و تعیین تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی و برونی بر میزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیست های حرفه ای دنیا دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد شناسایی و تعیین تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی و برونی بر میزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیست های حرفه ای دنیا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی شناسایی و تعیین تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی و برونی بر میزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیست های حرفه ای دنیا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن شناسایی و تعیین تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی و برونی بر میزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیست های حرفه ای دنیا :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در علوم توانبخشی

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: پارگی لیگامنت متقاطع قدامی یکی از متداولترین آسیبها در فوتبالیستها می باشد، لذا هدف از تحقیق حاضر شناسایی تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی وبرونی برمیزان شیوع آسیب لیگامنـت متقاطع قدامی فوتبالیستهای حرفه ای دنیا بود.مواد و روش ها: تعداد ۱۰۰ فوتبالیست حرفه ای (سن ۴.۱۲±۲۵.۰۵ سال، قد ۰.۰۶±۱.۱۸۱ متر) از چند کشور دنیا که دچار آسیب لیگامنت متقاطع قدامی شده بودند، به عنوان نمونه های تحقیق درنظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به ریسک فاکتورهای درونی (پای برتر، قد، سن) و برونی (پست، بازیهای خانگی و خارج از خانه، زمانهای مختلف فصل، مسابقه و تمرین) ازطریق بررسی پرونده های پزشکی، مصاحبه باپزشک تیم و همچنین از دیتابیس های معتبر اینترنتی جمع آوری شد. برای آنالیز داده ها ازآزمون خی دو باسطح معناداری (P<0.05) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که شیوع آسیب لیگامنت صلیبی قدامی بین پستهای مختلف بطور معناداری (P<0.05) متفاوت بود، بطوری که هافبکها بیشترین (%۳۸)و دروازه بانها کمترین (%۶) تعداد آسیب را داشتند. میزان وقوع آسیب در پای برتر (%۵۲) بیشتر از پای غیربرتر (%۴۸) بود، اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود (P>0.05). بازیکنان با قد ۱.۷۹-۱.۸۳ متر بیشترین میزان آسیب (%۲۶) و بازیکنان با قد ۱.۶۹-۱.۷۳ متر کمترین میزان آسیب (%۱۳) را داشتند. بین ۵ گروه قد موردنظر تفاوت معناداری یافت نشد (P>0.05). آسیبهای رخ داده در بازیهای خارج از خانه (%۵۰.۶) بطور غیرمعناداری (P>0.05) بیشتر از بازیهای خانگی (%۴۹.۴) بود. در اوایل فصل مسابقه این آسیب (%۳۴) بطور معناداری (P<0.05) بیشتر از سایر زمانها بود. تفاوت بین سنین مختلف در رابطه با آسیب این لیگامنت معنادار بود (P<0.05)، بطوریکه بازیکنان در سن۲۷-۲۲ سالگی تعداد آسیب (%۵۰) بیشتری را به خود اختصاص دادند و در سن ۳۹-۳۴ سال کمترین (%۲) تعداد آسیب رخ داد. آسیبهای زمان مسابقه (%۸۵) بطور معناداری بیشتر از زمان تمرین (%۱۵) بود (P<0.05).نتیجه گیری: بازیکنان هافبک در سن ۲۷-۲۲ سال در اوایل فصل، بویژه در مسابقه در معرض آسیب لیگامنت متقاطع قدامی هستند. پای برتر، قد، بازی خانگی وخارج از خانه از نظر آماری بطور معناداری بر میزان شیوع این آسیب تاثیر نداشت. لذا مربی، بازیکنان و کادر پزشکی باید به این نکات مهم برای طراحی برنامه پیشگیری توجه کنند تا آسیب لیگامنت متقاطع قدامی کمتر شود.

کلید واژه: آسیب لیگامنت صلیبی قدامی، شیوع آسیب فوتبال، فوتبالیست حرفه ای، ریسک فاکتورهای درونی، ریسک فاکتورهای برونی