همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد ۱۰ تا ۱۸ ساله منطقه مینودر قزوین (۱۳۸۹)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد ۱۰ تا ۱۸ ساله منطقه مینودر قزوین (۱۳۸۹) دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد ۱۰ تا ۱۸ ساله منطقه مینودر قزوین (۱۳۸۹)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد ۱۰ تا ۱۸ ساله منطقه مینودر قزوین (۱۳۸۹)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد ۱۰ تا ۱۸ ساله منطقه مینودر قزوین (۱۳۸۹) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین

تعداد صفحات :۱۲

زمینه: کمبود ویتامین D به یک همه گیری ناشناخته در سراسر جهان تبدیل شده است. وضعیت ویتامین D در جوامع مختلف کاملا متفاوت است که به علت تنوع عوامل موثر در سطح ویتامین D شامل تماس با نور آفتاب و دریافت ویتامین از راه مواد غذایی و آلودگی هواست.هدف: مطالعه به منظور بررسی همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد ۱۰ تا ۱۸ساله منطقه مینودر قزوین انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۸۹ در منطقه مینودر قزوین انجام شد. پرسش نامه ای شامل مشخصات جمعیتی، سوابق پزشکی و خانوادگی، داروهای مصرفی، وضعیت پوشش و میزان قرارگیری در معرض آفتاب برای تمام شرکت کنندگان تکمیل شد. نمونه سرمی برای ارزیابی سطح ویتامین D از فرد گرفته شد. کمبود ویتامین D به صورت سطح ویتامین D کم تر از ۲۰ نانوگرم در دسی لیتر و ویتامین D ناکافی به صورت سطح ویتامین D بین ۲۰ تا ۳۰ نانوگرم در دسی لیتر تعریف شد. داده ها با آزمون های مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی یو و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.یافته ها: از ۱۲۴ کودک و نوجوان مورد مطالعه، ۵۹ نفر (%۴۸) مذکر بودند. متوسط سطح ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه ۱۲.۱۵±۷.۲۰ نانوگرم در دسی لیتر بود. پایین ترین سطح ویتامین ۱.۰۸ D نانوگرم در دسی لیتر و بالاترین سطح آن ۲۶.۸۰ نانوگرم در دسی لیتر بود. سطح ویتامین D در دختران به صورت معنی داری کم تر از پسران بود. هیچ یک از افراد مورد مطالعه سطح ویتامین D کافی نداشتند. تمام دختران و %۸۱ پسران کمبود ویتامین D و باقی مانده پسران نیز ویتامین D ناکافی داشتند. کمبود ویتامین D در دختران به صورت معنی داری بالاتر از پسران بود. %۶۱ جمعیت مورد مطالعه روزانه یک ساعت و کم تر در معرض آفتاب قرار داشتند. دختران مدت زمان کم تری نسبت به پسران در معرض آفتاب قرار داشتند. بین دختران و پسران از نظر سطح پوشش در اکثر ساعت های روز تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. بین چاقی بر حسب نمایه توده بدنی و دور کمر و وضعیت ویتامین D ارتباط معنی داری به دست نیامد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه و به ویژه دختران، اقدام های پیشگیری کننده و درمانی ضروری به نظر می رسد.

کلید واژه: ویتامین D، کودک، نوجوان