مقایسه کلینیکی استفاده از غشاء کلاژن و فضاساز با پیوند آزاد نسج همبند زیر اپی تلیالی (روش تغییر یافته) در درمان تحلیل های لثه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه کلینیکی استفاده از غشاء کلاژن و فضاساز با پیوند آزاد نسج همبند زیر اپی تلیالی (روش تغییر یافته) در درمان تحلیل های لثه دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه کلینیکی استفاده از غشاء کلاژن و فضاساز با پیوند آزاد نسج همبند زیر اپی تلیالی (روش تغییر یافته) در درمان تحلیل های لثه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه کلینیکی استفاده از غشاء کلاژن و فضاساز با پیوند آزاد نسج همبند زیر اپی تلیالی (روش تغییر یافته) در درمان تحلیل های لثه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه کلینیکی استفاده از غشاء کلاژن و فضاساز با پیوند آزاد نسج همبند زیر اپی تلیالی (روش تغییر یافته) در درمان تحلیل های لثه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیق در علوم دندانپزشکی

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: تحلیل لثه عبارتست از عریان شدن سطح ریشه دندان به علت حرکت اپیکالی مارجین لثه که روش های مختلفی برای درمان آن بکار گرفته شده است. هدف از این مطالعه مقایسه کلینیکی تغییرات بدست آمده در شاخص های کلینیکی پریودنتال در انجام دو روش GTR (Guided Tissue Regeneration) و CTG (Connective Tissue Graft) درمان تحلیل های لثه می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۲۴ مورد تحلیل در ۱۲ بیمار که در دندان های کانین یا پرمولر خود دارای تحلیل کلاس I و یا II میلر بودند انتخاب گردید. ۱۲ ناحیه با روش CTG و ۱۲ ناحیه با روش GTR درمان شدند و اندازه گیری شاخص های مورد نظر شامل ارتفاع و عرض تحلیل، حد چسبندگی، عمق شیار لثه، میزان عرض لثه کراتینیزه قبل و بعد از ۱، ۲، ۳ و ۶ ماه پس از درمان انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آماری wilcoxen، T-paried و آنالیز واریانس انجام گرفت.یافته ها: هر دو روش CTG و GTR در کاهش عمق تحلیل (P=0.035)، بهبود عرض تحلیل لثه (P=0.005)، سطح چسبندگی کلینیکی (P=0.05) و میزان نسج کراتینیزه (P=0.0001) تاثیر معنی داری داشتند ولی در میانگین عمق پروب بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار مشاهده نشد (P=0.3).نتیجه گیری : گرچه هر دو روش درمانی بهبود قابل ملاحظه ای را در درمان تحلیل لثه به دنبال داشتند اما از لحاظ افزایش میزان عرض نسج کراتینیزه و کاهش حد چسبندگی استفاده از روش CTG نسبت به GTR ارجحیت دارد.

کلید واژه: تحلیل لثه، بافت همبند، ترمیم هدایت شده بافت