اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۹

مقدمه: تغییر فنوتیپ بافت چربی بر اثر تمرین تئوری جدیدی است که به تازگی مطرح گردیده، با این وجود شناسایی سازوکار سلولی مولکولی آن در حال بررسی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی با طرح پیش پس آزمون بود. آزمودنی های بررسی را ۲۱ زن دارای اضافه وزن (میانگین سنی ۲۹.۵۵ سال) تشکیل می دادند. پس از انتخاب، آزمون بیشینه اکسیژن مصرفی انجام گرفت و آزمودنی-ها به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (۱۲ تن) و پیلاتس (۹ تن) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه اول یک وهله ۳۰ ثانیه ای شامل ۱۵ ثانیه دویدن با ۱۲۰% بیشینه سرعت هوازی و ۱۵ ثانیه استراحت انجام دادند. گروه دوم تنها یک جلسه تمرین پیلاتس را انجام داد. پس از گرفتن نمونه خونی دوم، تجزیه و تحلیل آماری در سطح ۰.۰۵>P انجام شد. یافته ها: سطح آیریزین در هر دو گروه پس از یک جلسه فعالیت ورزشی افزایش یافته بود که این افزایش در گروه تمرین تناوبی شدید معنی دار بود (t11= 2.3 و ۰.۰۳۹=P). بلافاصله پس از فعالیت ورزشی مقاومت انسولینی در گروه تمرین تناوبی شدید کاهش، و در گروه تمرین پیلاتس افزایش یافته بود که به لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیانگر افزایش سطح آیریزین در زنان دارای اضافه وزن بود. با این حال، یافته ها حاکی از عدم تغییر در مقاومت انسولینی بود.

کلید واژه: آیریزین، خانواده فیبرونکتین، پروتئین FNDC5