تاثیر فونوفورزیس هیدروکورتیزون و محلول دی متیل سولفوکساید بر نقاط ماشه ای غیرفعال عضله تراپزیوس فوقانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر فونوفورزیس هیدروکورتیزون و محلول دی متیل سولفوکساید بر نقاط ماشه ای غیرفعال عضله تراپزیوس فوقانی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر فونوفورزیس هیدروکورتیزون و محلول دی متیل سولفوکساید بر نقاط ماشه ای غیرفعال عضله تراپزیوس فوقانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر فونوفورزیس هیدروکورتیزون و محلول دی متیل سولفوکساید بر نقاط ماشه ای غیرفعال عضله تراپزیوس فوقانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر فونوفورزیس هیدروکورتیزون و محلول دی متیل سولفوکساید بر نقاط ماشه ای غیرفعال عضله تراپزیوس فوقانی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب توانبخشی

تعداد صفحات :۱۲

مقدمه و اهداف: نقاط ماشه ای مایوفاشیال یکی از رایج ترین علل دردهای عضلانی-اسکلتی می باشد. یکی از روشهای درمان نقاط ماشه ای، فونوفورزیس، یعنی استفاده از امواج اولتراسوند برای افزایش میزان جذب دارو از طریق پوست است، هرچند اطلاعات کمی در مورد مکانیسم این روش درمانی وجود دارد. هیدروکورتیزون از جمله داروهای کورتیکواستروئیدی بوده که برای فونوفورزیس به کار میرود. از آنجایی که دی متیل سولفوکساید (DMSO) آنتی اکسیدان و حلالی قوی برای دارو ها است و با تغییر پیکربندی سلول های شاخی پوست و کراتین بین سلولی نفوذپذیری داروها از طریق پوست را افزایش می دهد، ترکیب آن با هیدروکورتیزون ممکن است باعث افزایش اثرات درمانی دارو شود. هدف این مطالعه بررسی این اثر ترکیبی بر میزان درد (VAS) وآستانه درد فشاری نقاط ماشه ای (PPT) و نیز دامنه حرکتی گردن افراد مبتلا به نقاط ماشه ای غیرفعال در عضله تراپزیوس فوقانی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور بر روی ۴۰ نفر با بازه سنی ۱۸ تا ۲۵ سال انجام شد. افراد به طور تصادفی به ۲ گروه تقسیم شدند و ۱۰ جلسه درمان با استفاده از ژل هیدروکورتیزون ۱% برای گروه اول و ژل ترکیبی هیدروکورتیزون ۱% و ۱۰% DMSO برای گروه دوم انجام شد. ارزیابی متغیرهای این مطالعه قبل از درمان، درانتهای جلسات پنجم و دهم و نیز دو هفته بعد از آخرین جلسه به منظور پیگیری، انجام گرفت.یافته ها: تاثیر هر دو روش درمانی در متغیر های VAS ، PPT ، دامنه خم کردن گردن به همان سمت (ILF) و دامنه خم کردن به سمت مقابل(CLF) پس از پایان جلسات معنادار بود (p<0.001) اما تفاوت معنی داری بین مداخلات دیده نشد. با این حال اثرات درازمدت فونوفورزیس ژل ترکیبی هیدروکورتیزون و محلول DMSO به طور معناداری بیشتر از اثرات ناشی از فونوفورزیس ژل هیدروکورتیزون خالص بود (p<0.05).بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که اگرچه فونوفورزیس ژل ترکیبی DMSO و هیدروکورتیزون از نظر میزان اثربخشی بر روی نقاط ماشه ای ارجحیتی بر فونوفورزیس ژل خالص هیدروکورتیزون ندارد، اما ترکیب DMSO با هیدروکورتیزون بر دوام اثرات هیدروکورتیزون می افزاید.

کلید واژه: سندروم درد مایوفاشیال، درد، تریگرپوینت، فونوفورزیس