اثر بربرین هیدروکلراید بر حافظه و یادگیری موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر بربرین هیدروکلراید بر حافظه و یادگیری موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر بربرین هیدروکلراید بر حافظه و یادگیری موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر بربرین هیدروکلراید بر حافظه و یادگیری موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر بربرین هیدروکلراید بر حافظه و یادگیری موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین

تعداد صفحات :۱۶

زمینه: دیابت ملیتوس مزمن از راه های مختلف از جمله تشدید روند تنش اکسیداتیو بر هیپوکامپ تاثیر می گذارد و به اختلال در یادگیری و حافظه منجر می شود. شواهد موجود مبنی بر آثار ضد دیابتی، آنتی اکسیدانی و حفاظت نورونی بربرین است. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر بربرین بر حافظه فضایی کوتاه مدت، یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی انتخاب و به پنج گروه شاهد، شاهد تیمارشد ه با بربرین (۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم)، دیابتی و دو گروه دیابتی تیمار شده با بربرین ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین با دوز ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم، به صورت درون صفاقی القاء شد. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با بربرین با دوزهای ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم در روز به مدت هفت هفته به صورت خوراکی انجام شد. قند خون در هفته های ۱، ۳، ۵ و ۷ پس از تزریق استرپتوزوتوسین با خون گیری از سیاهرگ دمی اندازه گیری شد. اثر بربرین بر یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال با دستگاه شاتل باکس، مدت زمان تاخیر اولیه (IL) و تاخیر در حین عبور (STL) بررسی و حافظه فضایی کوتاه مدت از طریق درصد رفتار تناوب در ماز Y ارزیابی شد. داده ها با آزمون های آماری آنوا، کروسکال والیس و من ویتنی تحلیل شدند.یافته ها: درصد تناوب درگروه دیابتی به طور معنی داری از گروه شاهد کم تر بود و در گروه دیابتی تحت درمان با بربرین ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه دیابتی به طور معنی داری افزایش یافت. STL در گروه دیابتی، در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش و در گروه دیابتی تحت درمان با بربرین ۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم به طور معنی داری نسبت به گروه دیابتی افزایش یافت. اگرچه این شاخص تفاوت معنی داری بین دو گروه شاهد و شاهد تحت تیمار با بربرین نداشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، درمان با بربرین به مدت ۷ هفته، حافظه فضایی کوتاه مدت، یادگیری و حافظه اجتنابی غیرفعال را در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بهبود بخشید.

کلید واژه: بربرین، دیابت ملیتوس، رفتار، حافظه