مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: بازتوانی قلبی موجب بهبود ظرفیت عملکردی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر (Coronary artery bypass graft یا CABG) می شود. بنابراین، هدف این مطالعه مقایسه هشت هفته تمرین تناوبی با تمرین تداومی بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای پس شریان کرونر بود.روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳۰ بیمار قلبی مرکز قلب تهران که عمل جراحی CABG بر روی آن ها انجام شد، به طور تصادفی به دو گروه برنامه تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط (برنامه رایج) تقسیم شدند. برنامه گروه تناوبی شامل ۶ تکرار ۴ دقیقه ای با شدت ۹۵-۹۰ درصد ضربان قلب حداکثر و گروه تداومی ۸۰-۶۰ دقیقه با شدت ۸۵-۷۰ درصد ضربان قلب حداکثر سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود. قبل و بعد از برنامه تمرینی، ظرفیت عملکردی (VO2 peak یا Peak oxygen uptake)، مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه هنگام اجرای آزمون ورزشی بروس برآورد شد. داده های جمع آوری شده، با استفاده از آزمون One-way analysis of variance (One-way ANOVA) و آزمون تعقیبی LSD (Fisher’s least significant difference) تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: ظرفیت عملکردی به دنبال هر دو برنامه تمرینی، بدون تفاوت معنی دار بین دو گروه، افزایش معنی داری پیدا کرد (P<0.05). افزایش مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه، پس از برنامه تناوبی بیشتر از برنامه تداومی بود (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد هر دو برنامه تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تداومی با شدت متوسط موجب بهبود ظرفیت عملکردی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر می شوند. با این حال، تمرین تناوبی نسبت به تداومی در برخی پارامترها مثل مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه هنگام آزمون ورزشی موثرتر بود.

کلید واژه: تمرین تناوبی، آزمون ورزشی، بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر