تحلیل مکانی پارامترهای کیفی منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحلیل مکانی پارامترهای کیفی منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحلیل مکانی پارامترهای کیفی منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحلیل مکانی پارامترهای کیفی منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحلیل مکانی پارامترهای کیفی منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : جغرافیا و مخاطرات محیطی

تعداد صفحات :۲۵

این مطالعه با هدف مدل سازی تغییرات مکانی پارامترهای کیفی آب زیرزمینی دشت همدان-بهار با روش های زمین آماری انجام شد. پارامترهای هدایت الکتریکی املاح محلول (EC)، pH، قلیائیت (SAR) و باقی مانده جامد املاح (TDS) از خصوصیات اصلی آب زیرزمینی انتخاب شدند. مدل سازی با استفاده از روش کریجینگ، روش معکوس فاصله وزنی و روش شبکه توابع پایه شعاعی انجام شد. برای انتخاب روش مدل سازی، دو آماره میانگین مجذور مربعات خطای نرمال (NRMSE) و میانگین خطای سوگیری (MBE) در قالب تکنیک اعتبارسنجی متقابل به کار گرفته شد. نتایج نشان داد روش کریجینگ با نیم تغییرنمای کروی در مدل سازی عوامل کیفی برتری دارد. مقدار NRMSE در نیم تغییرنمای کروی برای هر چهار عامل بین ۰.۹۵ تا ۰.۹۶ بود که نسبت به سایر نیم تغییرنماها (۰.۹۶ تا ۰.۹۸) کمتر بود. کمترین خطای مدل سازی به پارامتر pH و بیشترین خطا معادل NRMSE=0.42 و MBE=-0.01 به پارامتر EC تعلق داشت. بر همین اساس پهنه بندی ها به منظور درون یابی عوامل کیفی در سطح آبخوان و برون یابی عوامل کیفی براساس اطلاعات آبخوان در سطح دشت صورت گرفت. پهنه بندی تغییرات مکانی نشان داد مقادیر EC و TDS دارای روند تغییراتی مشابه است. یکی از دلایل اصلی تشابه تغییرات EC با TDS ارتباط خطی این دو پارامتر است. نتایج پهنه بندی نشان داد مقادیر EC،TDS و SAR، از امتداد جنوب شرق به شمال شرق کاهش یافته است؛ به طوری که مقادیر SAR از بازه ۱.۹-۲.۸ به ۰.۸-۱.۲، EC از بازه ۱۲۶۶.۴-۲۳۹۵.۳ به بازه ۴۸۳.۳-۸۲۳.۵ میکروموس بر سانتی متر و TDS از بازه ۸۲۶.۳-۱۵۹۱.۳ به بازه ۲۹۵.۷-۵۲۶.۲ میلی گرم بر لیتر کاهش یافت. تغییرات پارامتر pH غیر یکنواخت تر از سه پارامتر دیگر بوده و حداکثر آن در ناحیه شمال غربی دشت در بازه ۷.۹۳ تا ۷.۷۵ است. هم چنین نتایج حاصل بیان گر دقت کمتر روش زمین آمار در برآورد پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی در نقاط حداکثر بود. در مجموع می توان اظهار داشت با داشتن مقادیر یک کمیت کیفی آب در یک نقطه می توان مقدار همان کمیت را در نقطه ای دیگر با مختصات معلوم با دقت بالا برآورد نمود.

کلید واژه: کیفیت آب زیرزمینی، کریجینگ، نیم تغییرنما، دشت همدان- بهار