فراوانی ژن های کد کننده آنزیم های بتالاکتامازی AmpC با واسطه ی پلاسمید در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فراوانی ژن های کد کننده آنزیم های بتالاکتامازی AmpC با واسطه ی پلاسمید در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فراوانی ژن های کد کننده آنزیم های بتالاکتامازی AmpC با واسطه ی پلاسمید در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فراوانی ژن های کد کننده آنزیم های بتالاکتامازی AmpC با واسطه ی پلاسمید در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فراوانی ژن های کد کننده آنزیم های بتالاکتامازی AmpC با واسطه ی پلاسمید در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: آنزیم های بتالاکتامازی یکی از مهم ترین عوامل در به وجود آوردن مقاومت آنتی بیوتیکی در میان باکتری های گرم منفی می باشند. این مطالعه به منظور تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی و بررسی فراوانی ژن های بتالاکتامازی Ampc در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه صورت پذیرفت.روش ها: ۱۰۰ ایزوله ی کلبسیلا پنومونیه از نمونه های بالینی مختلف بیمارستان ولیعصر اراک جمع آوری شدند و توسط آزمایش های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مطابق با دستورالعمل های CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) تعیین گردید. ژن های پلاسمیدی AmpC با استفاده از روش PCR در ایزوله ها شناسایی شدند.یافته ها: بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به آنتی بیوتیک های ریفامپین و اریترومایسین بود (۹۰ درصد)، در حالی که کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به آنتی بیوتیک های ایمی پنم (۸ درصد) و کلیستین (صفر درصد) بود. از ۱۰۰ ایزوله ی کلبسیلا پنومونیه ۱۹ ایزوله (۱۹ درصد) دارای ژن های بتالاکتامازی AmpC بودند. ۷ ایزوله (۷ درصد) دارای ژن های خانواده MOX،۸ ایزوله (۸ درصد) دارای ژن های خانواده CIT، سه ایزوله (۳ درصد) دارای ژن های خانواده DHA و یک ایزوله (۱ درصد) نیز دارای ژن های خانواده EBC بودند در حالی که ژن های خانواده ACC و FOX در هیچ کدام از ایزوله ها یافت نگردید.نتیجه گیری: این مطالعه اولین گزارش از وجود بتالاکتامازهای AmpC از دسته MOX در کلبسیلا پنومونیه در ایران بوده است. شیوع بالای ایزوله های تولیدکننده بتالاکتامازهای AmpC در بیمارستان مرکزی اراک، مقاومت آنتی بیوتیکی را تبدیل به نگرانی بزرگی کرده است. از این رو باید در سیاست های تجویز آنتی بیوتیکی و کنترل عفونت ها تجدید نظر حاصل گردد.

کلید واژه: کلبسیلا پنومونیه، ژن های بتالاکتامازی AmpC، مقاومت آنتی بیوتیکی