کنترل بیولوژیک پوسیدگی خشک فوزاریومی غده های سیب زمینی توسط گونه های آنتاگونیست .Trichoderma spp و Talaromycesflavus

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کنترل بیولوژیک پوسیدگی خشک فوزاریومی غده های سیب زمینی توسط گونه های آنتاگونیست .Trichoderma spp و Talaromycesflavus دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کنترل بیولوژیک پوسیدگی خشک فوزاریومی غده های سیب زمینی توسط گونه های آنتاگونیست .Trichoderma spp و Talaromycesflavus  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کنترل بیولوژیک پوسیدگی خشک فوزاریومی غده های سیب زمینی توسط گونه های آنتاگونیست .Trichoderma spp و Talaromycesflavus،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کنترل بیولوژیک پوسیدگی خشک فوزاریومی غده های سیب زمینی توسط گونه های آنتاگونیست .Trichoderma spp و Talaromycesflavus :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و تکنولوژی پس از برداشت فرآورده های باغی

تعداد صفحات :۱۷

پوسیدگی های غده و قطعات بذری سیب زمینی مهمترین و خسارت زا ترین بیماری های پس از برداشت، انبار و در زمان کاشت هستند. شایع ترین نوع پوسیدگی های غده و قطعات بذری، پوسیدگی خشک فوزاریومی است، که عامل آن تعدادی از گونه های جنس فوزاریوم، از جمله F. solani می باشد. این تحقیق به منظور بررسی توان آنتاگونیستی جدایه های Trichodermaharzianum(1,2,3,4)، T. virens، T. koningii،T. longibrachiatum و جدایه هایTalaromycesflavus(60,75,134,136) در شرایط کنترل شده روی قارچ F. solani عامل پوسیدگی خشک فوزاریومی سیب زمینی بررسی شد. در این تحقیق، غده ها با ۲۰ میکرولیتر از سوسپانسیون اسپور آنتاگونیست ها به غلظت ۱۰۶CFU/ml و با میزان ۲۰ میکرولیتر سوسپانسیون اسپور قارچ بیمارگر به غلظت ۱۰۵CFU/ml، تلقیح شدند. بررسی قطر ناحیه زخم در غده های آلوده مشخص کرد که کمترین ناحیه زخم مربوط به غده هایی بود که به ترتیب باجدایه های T. virens + F. solani،T. koningii + F. solani و T. harzianum1 + F. solani تیمار شده بودند. کمترین میزان آلودگی و نفوذ بیماری در غده های آلوده مربوط به غده های تیمار شده با جدایه های T. virens + F. solani و T. koningii + F. solani بود. در بررسی میزان کاهش بیماری (درصد کاهش پوسیدگی خشک) غده های تیمارشده با جدایه های T. virens + F. solani به میزان ۸۸.۱ درصد و T. harzianum1 + F. solani به میزان ۸۷.۵ درصد بیشترین اثر را در کاهش درصد پوسیدگی (کاهش بیماری) نسبت به شاهد آلوده داشتند و با شاهد سالم در یک گروه آماری قرار گرفتند. در تیمارهایی که به عنوان شاهد سالم از آب یا تمام جدایه های آنتاگونیست به تنهایی و بدون حضور بیمارگر استفاده شد، هیچگونه پوسیدگی خشک رخ نداد.

کلید واژه: Talaromycesflavus و Fusariumsolani، آنتاگونیست، جدایه های Trichoderma