بررسی اثربخشی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دستگاه گوارش میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) روی درصد بقا و رشد آن در شرایط آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثربخشی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دستگاه گوارش میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) روی درصد بقا و رشد آن در شرایط آزمایشگاهی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثربخشی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دستگاه گوارش میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) روی درصد بقا و رشد آن در شرایط آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثربخشی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دستگاه گوارش میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) روی درصد بقا و رشد آن در شرایط آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثربخشی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دستگاه گوارش میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) روی درصد بقا و رشد آن در شرایط آزمایشگاهی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : زیست شناسی دریا (بیولوژی دریا)

تعداد صفحات :۱۳

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و غلظت مناسب آن روی درصد بقاء و رشد میگوی جوان (Litopenaeus vannamei) اجرا گردید. در این آزمایش لاکتوباسیلوس جدا شده از دستگاه گوارش میگوی جوان به غذای تجاری پلت میگو به عنوان پروبیوتیک اضافه گردید. با خیساندن غذای میگو در سوسپانسیون لاکتوباسیلوس،۶ نوع جیره با غلظت های مختلف لاکتوباسیلوس در پلت شامل ۱۰۱۰، ۱۰۹، ۱۰۸، ۱۰۷، ۱۰۶ و کنترل، درون باکتری لاکتوباسیلوس تهیه شد. پس از ۶۰ روز غذا دهی با این تیمارها، بچه میگوهایی که با لاکتوباسیلوس با غلظت ۱۰۸ تغذیه شده بودند، بیش ترین افزایش وزن را از خود نشان دادند. میانگین افزایش وزن در تیمارها هر چه از غلظت ۱۰۸ به ۱۰۶ و هر چه از غلظت ۱۰۸ به۱۰۱۰ در جیره ها رفته، میانگین وزن روند نزولی نشان داد. همچنین در افزایش وزن، جذب غذا، رشد روزانه و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارها و کنترل، اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (p<0.05). این درصد بقاء بین کنترل و تیمارها اختلاف معنی دار آماری را نشان داد، اما درکیفیت آب و ترکیب بیوشیمیایی میگو بین کنترل و تیمارها اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (p>0.05). با اضافه کردن لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس رشد و درصد بقاء میگوی جوان را به طور معنی داری بهبود بخشید (p<0.05). بنابراین می توان نتیجه گرفت که باکتری آزمایش شده می تواند به صورت یک پروبیوتیک با غلظت ۱۰۸ سلول در گرم، در غذای میگوی جوان به کار رود.

کلید واژه: لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، پروبیوتیک، درصد بقاء،Litopenaeus vannamei