مطالعه و بررسی تغییرات ژن P53 درآدنوماتوز ریوی گوسفند به روش ایمونوهیستوشیمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مطالعه و بررسی تغییرات ژن P53 درآدنوماتوز ریوی گوسفند به روش ایمونوهیستوشیمی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مطالعه و بررسی تغییرات ژن P53 درآدنوماتوز ریوی گوسفند به روش ایمونوهیستوشیمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مطالعه و بررسی تغییرات ژن P53 درآدنوماتوز ریوی گوسفند به روش ایمونوهیستوشیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مطالعه و بررسی تغییرات ژن P53 درآدنوماتوز ریوی گوسفند به روش ایمونوهیستوشیمی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران

تعداد صفحات :۱۲

P53 پروتئینی است که در ارتباط با DNA بوده و بنام سرکوبگر تومور نامیده شده و در انسان توسط ژن TP53 کد می شود. وجود این پروتئین در ارگانیسم های پر سلولی حیاتی بوده و تنظیم کننده سیکل سلولی است و عملکرد آن به عنوان سرکوبگر تومور به معنای جلوگیری کننده از بروز سرطان می باشد. از P53 به عنوان محافظ ژنوم یا نوک پیکان حفاظت از ژن یا محافظ اصلی ژنوم نامبرده می شود که همگی آنها بیانگر نقش حفاظتی آن در جلوگیری از موتاسیون های ژنوم می باشد. جهش های P53 فراوانترین تغییرات ژنتیکی منفرد در سرطان ها هستند. موتاسیون اکتسابی در ژن P53 درتمام انواع اصلی سرطان های انسان یافت شده است، یکی از بهترین نقاط برای بررسی جهش های این ژن در بدخیمی های ریه می باشد، بنابراین دراین مطالعه به تغییرات این ژن در بیماری آدنوماتوز ریوی گوسفند پرداخته شده است. در این مطالعه در طول ۹۰ روز مراجعه به کشتارگاه های استان کردستان ۵۳۰۰ ریه مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد برخی فاقد ضایعه، برخی دارای ضایعات حاد منتشر و برخی دارای ضایعاتی نظیر کیست هیداتیک بود و برخی دارای ضایعات سفید، سفید فیبروزه یا ندول مانند مشابه با بیماری آدنوماتوز ریوی بودند (۳۰۰ نمونه)، که حدود %۵.۶ از کل ریه های بازرسی شده را به خود اختصاص داد. از تمام ریه هایی که دارای چنین ضایعاتی بودند نمونه گیری به عمل آمد. ضایعات در نقاط مختلف ریه و بصورت سطحی، عمقی یا در حاشیه لب های مختلف قرار داشتند. از کلیه ریه ها نمونه هایی به ابعاد ۲´۲´۲ سانتی متر از محل ضایعه با قسمتی از بافت سالم جدا و پس از تهیه اسلاید و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین مورد بررسی قرار گرفت. تعداد نمونه های مبتلا به آدنوماتوز ریوی ۱۵ مورد بود و در ادامه از بلوک های مربوط به آدنوماتوز ریوی مثبت با استفاده از روش ایمونو هیستو شیمی به منظور مطالعه جهش ژن P53 رنگ آمیزی گردید، که از این تعداد ۹ مورد آنها جهش در ژن P53 را نشان دادند. به این ترتیب فراوانی این جهش در موارد مثبت بیماری آدنوماتوز ریوی %۶۰ تشخیص داده شد. این ژن در ادنوماتوز ریوی گوسفند دارای شباهت تقریبی با میزان جهش در ادنوکارسینومای ریه انسان (%۴۰-۲۵) دارد.

کلید واژه: P53، جهش، آدنوماتوز ریوی، گوسفند