تغییرات پلاسمایی استئوکلسین و پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول در بیماران با کارسینوم مدولاری تیرویید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تغییرات پلاسمایی استئوکلسین و پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول در بیماران با کارسینوم مدولاری تیرویید دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تغییرات پلاسمایی استئوکلسین و پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول در بیماران با کارسینوم مدولاری تیرویید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تغییرات پلاسمایی استئوکلسین و پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول در بیماران با کارسینوم مدولاری تیرویید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تغییرات پلاسمایی استئوکلسین و پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول در بیماران با کارسینوم مدولاری تیرویید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۶

زمینه و هدف: سرطان تیرویید شایع ترین تومور بدخیم غدد اندوکرین بوده و مسوول حدود ۱% سرطان ها در انسان می باشد. استئوکلسین، مهمترین پروتیین غیر کلاژنی استخوان است. پروتیین های اتصالی رتینول خانواده ای از پروتیین ها هستند که به طور عمده ناقل رتینول در بدن می باشند. به منظور بررسی اثر وجود کارسینوم مدولاری تیرویید بر متابولسیم استخوان و بافت چربی، میزان پلاسمایی دو ترکیب مذکور اندازه گیری شد.روش بررسی: جمعیت مورد مطالعه شامل ۴۶ فرد مبتلا به کارسینوم مدولاری تیرویید و ۴۴ فرد سالم بودند. افراد مبتلا پس از تشخیص از طریق نمونه بیوپسی در مراحل اولیه فراخوانده شده و پس از تکمیل فرم رضایت نامه وارد مطالعه شدند. میزان پلاسمایی هورمون ها با روش الایزای ساندویچ اندازه گیری و نتایج به دست آمده توسط نرم افزار SPSS ویراست ۱۶ با روش t مستقل آنالیز گردیدند.یافته ها: میانگین غلظت پلاسمایی استئوکلسین در افراد بیمار ۳۳.۱±۳.۵ (Mean±SD) ng/ml و در افراد سالم۱۲.۵±۱.۲ ng/ml بود (OR=1.04) (P=0.001) میانگین غلظت پلاسمایی پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول در افراد بیمار و سالم به ترتیب ۸۲.۵±۲.۷ g/mml و ۲۲.۸±۱.۶ g/mml بود (OR=2.1) این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (P=0.001).نتیجه گیری: با توجه به اختلاف غلظت پلاسمایی دو هورمون مذکور در افراد بیمار نسبت به افراد سالم، احتمال می رود وجود کارسینوم مدولاری در غده تیرویید بر متابولیسم بافت استخوان و بافت چربی تاثیرگذار بوده و لذا دو ترکیب یاد شده پتانسیل استفاده در تایید تشخیص یا پی گیری درمان را دارند.

کلید واژه: کارسینوم مدولاری تیرویید، استئوکلسین، پروتیین شماره چهار اتصالی رتینول