تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگو ساکارید و بتا ۱-۳ گلوکان بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگو ساکارید و بتا ۱-۳ گلوکان بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum) دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگو ساکارید و بتا ۱-۳ گلوکان بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگو ساکارید و بتا ۱-۳ گلوکان بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگو ساکارید و بتا ۱-۳ گلوکان بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم تکثیر و آبزی پروری

تعداد صفحات :۱۶

تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید و بتا ۱- ۳ گلوکان بر شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه بچه ماهی سفید به مدت ۴۵ روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، ۵۰. و ۱ گرم پربیوتیک به ازای هر کیلوگرم جیره به ازای هر کیلوگرم جیره تجاری (حاوی ۳۵% پروتئین و ۱۲% چربی) در قالب سه تیمار با ۳ تکرار طراحی شد. آزمایش درون تشت های پلاستیکی ۴۰ لیتری انجام گرفت. تعداد ۲۰ عدد بچه ماهی سفید با میانگین وزنی ۱۳.۳±۶۴۶.۷ میلی گرم ذخیره سازی و تغذیه شدند. با توجه به نتایج بدست آمده تفاوت معنی داری در شاخص ضریب تبدیل غذایی، درصد غذای خورده شده روزانه، نسبت کارایی پروتئین، افزایش بیومس، کارایی غذا، نسبت کارایی چربی، ارزش تولید چربی، چربی بدست آمده، نرخ بازماندگی و شاخص قیمت در بین تیمارها وجود داشت (P<0.05)، بطوریکه ماهیان تغذیه شده با جیره بدون پربیوتیک عملکرد بهتری داشتند. آنالیز لاشه حاکی از عدم وجود اختلاف معنی دار در ترکیبات لاشه بود (P>0.05)، هرچند با افزایش سطح پربیوتیک در جیره میزان پروتئین و چربی لاشه افزایش نیز یافت. نتایج بدست آمده نشان داد که ماهیان تیمار شاهد نسبت به تیمارهای حاوی پربیوتیک بازده بهتری در عملکرد رشد، کارایی تغذیه و بازماندگی داشتند و این پربیوتیک احتمالا نمی تواند به عنوان یک مکمل مناسب برای جیره غذایی بچه ماهیان سفید مدنظر قرار گیرد.

کلید واژه: پربیوتیک، مانان الیگوساکارید و بتا ۱-۳ گلوکان، رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه، بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)