مقاله بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶?۵ ساله در تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶?۵ ساله در تهران دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶?۵ ساله در تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶?۵ ساله در تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶?۵ ساله در تهران :

مقاله بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶۵ ساله در تهران که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در آبان ۱۳۸۸ در مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران از صفحه ۳۵۵ تا ۳۶۲ منتشر شده است.
نام: بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶۵ ساله در تهران
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله قند ناشتای مختل
مقاله پیش بینی
مقاله دیابت نوع ۲
مقاله منحنی راک

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: هدف از این مطالعه پاسخ به این پرسش بود که آیا استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل (IFG) در مقایسه با تعریف سال ۱۹۹۷ انجمن دیابت آمریکا، باعث بهبود قدرت پیش بینی دیابت نوع ۲ (T2DM)در آینده در یک جمعیت شهری می شود یا خیر.
مواد و روش ها: همه افراد غیر دیابتی شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران (۵۷۹۴ فرد، ۴۲±۱۳ ساله) به مدت ۶۵ سال پیگیری شدند. بروز دیابت نوع ۲ بر اساس معیارهای سال ۱۹۹۹ سازمان جهانی بهداشت تعریف شد. برای محاسبه خطر نسبی (RR) بروز دیابت، از تحلیل رگرسیونی کاکس استفاده شد. تمایز بین مدل ها، با محاسبه سطح زیر منحنی راک (AUC) ارزیابی شد.
یافته ها: در دوره پیگیری، ۳۵۱ مورد جدید دیابت نوع ۲ تشخیص داده شد. در تحلیل تک متغیره، خطر نسبی بروز دیابت بر اساس معیارهای ۱۹۹۷ و ۲۰۰۳ به ترتیب (۷۵-۱۲۳) ۹۶ و (۶۴-۱۰۰) ۸۴ بود. پس از تعدیل سازی برای همه عوامل خطرساز دیابت، RR با معیار ۲۰۰۳ بیشتر از تعریف ۱۹۹۷ شد ]به ترتیب RR با فاصله اطمینان ۹۵%: (۲۶۲-۴۲۷) ۳۳۴ در برابر (۱۸۵-۳۲۸)[۲۴۶ . وارد نمودن معیار ۲۰۰۳ در مدل چند متغیره، میزان تمایز را نسبت به تعریف ۱۹۹۷بهبود بخشید AUC] با فاصله اطمینان ۹۵%: (۰۷۴-۰۸۳) ۰۷۸ در مقابل (۰۷۰-۰۷۹) ۰۷۴، [P<0.01. مدل هایی که شامل معیار ۲۰۰۳ یا اختلال تحمل گلوکز بودند، دارای تمایز مشابهی بودند (AUC 0.786 در مقابل ۰۷۸۰، P=0.7).
نتیجه گیری: وقتی در غربالگری جمعیت از نظر وضعیت دیابت، از گلوکز ناشتا استفاده می شود، عملکرد معیار ۲۰۰۳ برای اختلال گلوکز ناشتا در پیش گویی بروز آتی دیابت، به طور قابل توجهی بهتر از معیار سال ۱۹۹۷ است.