اثر تضعیف حافظه و موسیقی آرام در پیدایش وابستگی به مورفین به روش ترجیح مکانی شرطی در موش سوری نر بالغ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تضعیف حافظه و موسیقی آرام در پیدایش وابستگی به مورفین به روش ترجیح مکانی شرطی در موش سوری نر بالغ دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تضعیف حافظه و موسیقی آرام در پیدایش وابستگی به مورفین به روش ترجیح مکانی شرطی در موش سوری نر بالغ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تضعیف حافظه و موسیقی آرام در پیدایش وابستگی به مورفین به روش ترجیح مکانی شرطی در موش سوری نر بالغ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تضعیف حافظه و موسیقی آرام در پیدایش وابستگی به مورفین به روش ترجیح مکانی شرطی در موش سوری نر بالغ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیض

تعداد صفحات :۹

سابقه و هدف: اعتیاد باعث ایجاد اختلالات رفتاری و فیزیولوژیک می شود و امروزه یکی از دغدغه های هر جامعه ای درمان این بیماری است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر آنتاگونیست کولینرژیک با موسیقی آرام بر ایجاد وابستگی به مورفین در موش سوری می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش ۷۰ سر موش سوری نر با وزن ۳۵ – ۳۰ گرم به گروه های کنترل، شاهد و گروه های تجربی تقسیم شدند. گروه های تجربی به ترتیب با مورفین، تری هگزی فنیدیل، موسیقی آرام، مورفین + تری هگزی فنیدیل و مورفین + موسیقی آرام تیمار شدند. از مورفین به عنوان یک داروی ایجادکننده وابستگی و از تری هگزی فنیدیل به عنوان یک فاکتور تضعیف کننده حافظه استفاده گردید. هم چنین، از یک موسیقی بی کلام جهت بررسی اثر موسیقی آرام بخش استفاده شد. به منظور تشخیص میزان وابستگی از روش ترجیح مکانی شرطی CPP (Conditioned Place Preference) استفاده گردید.نتایج: اختلاف معنی داری در ترجیح مکانی شرطی در گروه کنترل نسبت به گروه های شاهد، تری هگزی فنیدیل و موسیقی آرام وجود نداشت. مقایسه ترجیح مکانی شرطی در گروه مورفین و کنترل نشان دهنده افزایش معنی دار (P£۰.۰۵) در گروه مورفین می باشد. هم چنین، کاهش معنی داری (P£۰.۰۵) در ترجیح مکانی شرطی در گروه مورفین + تری هگزی فنیدیل در مقایسه با گروه مورفین مشاهده شد. گروه مورفین + موسیقی آرام افزایش معنی داری (P£۰.۰۵) در ترجیح مکانی شرطی در مقایسه با گروه مورفین نشان دادند و این نتایج تا ۸ روز پس از ترک تیمار با دارو و موسیقی ادامه داشت.نتیجه گیری: احتمالا تری هگزی فنیدیل و موسیقی آرام به ترتیب با مهار و افزایش فعالیت نورون های دوپامینرژیک، CPP القاشده با مورفین را کاهش و افزایش می دهند.

کلید واژه: حافظه، مورفین، تری هگزی فنیدیل، موسیقی، وابستگی دارویی، اعتیاد