مقایسه پروتئومیکس کندروسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت با غضروف طبیعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه پروتئومیکس کندروسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت با غضروف طبیعی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه پروتئومیکس کندروسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت با غضروف طبیعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه پروتئومیکس کندروسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت با غضروف طبیعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه پروتئومیکس کندروسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت با غضروف طبیعی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیض

تعداد صفحات :۹

سابقه و هدف: استئوآرتریت (OA) شایع ترین بیماری دژنراتیو مفصلی و مهم ترین علت ناتوانی بیماران مسن می باشد. آسیب غضروف یک مشکل عمده در بیماری استئوآرتریت است. در این مطالعه به منظور فهم پاتوژنز استئوآرتریت به بررسی پروتئوم کندورسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت در مقایسه با غضروف نرمال پرداخته ایم.مواد و روش ها: در این مطالعه پروتئین های غضروف ۷ بیمار مبتلا به استئوآرتریت در مرحله نهائی، که اندیکاسیون آرتروپلاستی داشتند با ۷ نمونه غضروف سالم مقایسه شده و پروتئین ها با روش ژل الکتروفورز دو بعدی فلورسانت (۲D- DIGE) آنالیز شدند. افتراق بین پروتئین های استخراج شده توسط pH ایزوالکتریک و وزن مولکولی تعیین شده و برای آنالیز از نرم افزار Progenesis same spot استفاده شده است.نتایج: در این مطالعه از بین ۲۵ پروتئین آنالیز شده تعداد ۸ پروتئین شامل پروتئین های استئونکتین، کلاسترین، کاتپسین، کلاژن تیپ ۲، کندروادهرین، کربنیک انهیدراز، اکتیوین A و Heat shock protein (HSP) بین دو نمونه اختلاف داشتند که تغییرات آن ها به صورت زیر می باشد: سطح پروتئین های استئونکتین، کلاسترین، کاتپسین و کلاژن تیپ ۲ در نمونه های مبتلا به استئوآرتریت نسبت به نمونه های سالم کاهش یافته و سطح پلی پپتید کندروادهرین و آکتین A در نمونه های مبتلا به استئوآرتریت افزایش بارزی داشت.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت روش۲D-DIGE و MS توانایی نشان دادن تغییر در بروز پروتئین ها در غضروف مبتلایان به استئوآرتریت را دارد و مشخص شدن تغییر در پروتئوم راه را برای بررسی های بیشتر در مورد پاتوژنز استئوآرتریت فراهم می کند.

کلید واژه: استئوآرتریت، پروتئوم، پروتئومیکس، کندروسیت، ۲D-DIGE