تاثیر باکتری های محرک رشد بر میزان کلروفیل و کاروتنوئید گیاه دارویی گشنیز (.Coriandrum sativum L) تحت تنش شوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر باکتری های محرک رشد بر میزان کلروفیل و کاروتنوئید گیاه دارویی گشنیز (.Coriandrum sativum L) تحت تنش شوری دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر باکتری های محرک رشد بر میزان کلروفیل و کاروتنوئید گیاه دارویی گشنیز (.Coriandrum sativum L) تحت تنش شوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر باکتری های محرک رشد بر میزان کلروفیل و کاروتنوئید گیاه دارویی گشنیز (.Coriandrum sativum L) تحت تنش شوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر باکتری های محرک رشد بر میزان کلروفیل و کاروتنوئید گیاه دارویی گشنیز (.Coriandrum sativum L) تحت تنش شوری :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : گیاه و زیست بوم

تعداد صفحات :۱۸

به منظور مطالعه اثر کودهای بیولوژیک بر ویژگی های رشد و پارامترهای فیزیولوژیک گیاه دارویی گشنیز (Coriandrum sativum L.) تحت تنش شوری آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل تنش شوری در چهار سطح (شاهد، ۳۰، ۶۰ و ۹۰ میلی مولار کلرید سدیم) به همراه پیش تیمار کودهای بیولوژیک رایج، از جمله کودهای باکتری های تثبیت کننده نیتروژن، مانند نیتروکسین (حاوی باکتری های Azospirillium و (Azotobacter و سوپرنیتروپلاس (حاوی باکتری های Asopirillium،Bacillus subtilis و Pseudomonas fluorescens) بودند. نتایج حاکی از آن بود که اثر متقابل تیمارهای باکتری و شوری بر غلظت کلروفیل a در سطح احتمال ۵ درصد و غلظت کلروفیل b و a+b در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بر اساس یافته ها در تمامی سطوح شوری به جز سطح ۶۰ میلی مولار تلقیح باکتری اثر مثبت و معنی داری بر میزان کلروفیل برگ داشت. بیشترین میزان کلروفیل b و a+b (به ترتیب ۶.۰۶ و ۲۰.۰۸ میکروگرم در میلی لیتر) طی کاربرد تیمار باکتری سوپرنیتروپلاس در سطح شوری ۹۰ میلی مولار حاصل گردید که نسبت به تیمار عدم تلقیح به ترتیب ۵۷.۴ و ۳۰ درصد افزایش داشت. همچنین اثر متقابل شوری و باکتری در تمامی صفات مورفولوژیک مورد بررسی (به جز ارتفاع بوته و وزن خشک برگ) معنی دار گردید. بیشترین میزان سطح برگ متعلق به تیمار نیتروکسین در سطح شوری صفر میلی مولار (۳۷.۰۷۱ سانتی متر مربع) بود که نسبت به تیمار عدم تلقیح در حدود ۴۵ درصد افزایش داشت. در تمامی صفات مورفولوژیک ذکر شده با افزایش سطوح شوری، میزان صفات روند کاهشی داشت.

کلید واژه: شوری، کاروتنوئید، کلروفیل، کود بیولوژیک، گشنیز (Coriandrum sativum)