مقاله شیوع آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوییدی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شیوع آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوییدی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شیوع آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوییدی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شیوع آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوییدی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شیوع آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوییدی :

مقاله شیوع آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوییدی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در مجله پزشکی کوثر از صفحه ۳۱ تا ۳۵ منتشر شده است.
نام: شیوع آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در افراد سالم و بیماران آرتریت روماتوییدی
این مقاله دارای ۵ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله هلیکوباکترپیلوری
مقاله آرتریت روماتویید
مقاله ایمونوگلوبولین A؛ ایمونوگلوبین G؛ آنتی CagA

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
اهداف: آرتریت روماتویید، بیماری مزمن و باعث صرف هزینه زیاد است. بررسی و کاهش فاکتورهای موثر، در میزان بروز و شدت تظاهرات کلینیکی این بیماری مفید است. هدف این مطالعه، بررسی شیوع سرولوژی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید در مقایسه با افراد سالم بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی – توصیفی، ۱۵۹ نفر از بیمار مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی یکی از بیمارستان های شهر تهران به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. میزان آنتی ایمونوگلوبولین G و آنتی ایمونوگلوبولینA و آنتی بادی ضد سیتوتوکسین وابسته به ژن اختصاصی هلیکوباکترپیلوری در سرم افراد با آزمون الایزا بررسی شد. برای بررسی آماری از آزمون هایT مستقل و لوین استفاده شد.
یافته ها: میانگین سنی ۹۱ بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید ۴۲۵±۱۱۴ و ۶۸ بیمار گروه شاهد ۳۹±۱۴ سال بود. سطح سرمی ایمونوگلوبولین A در گروه آرتریت روماتویید و شاهد به ترتیب ۳۶۲۷±۰۵ و ۲۷۳۵±۲۲۲ واحد در میلی لیتر بود و اختلاف آنها از نظر آماری معنی دار بود (P=0.016). اما بین سطح سرمی ایمونوگلوبولین G و آنتی بادی سیتوتوکسین وابسته و ژن اختصاصی هلیکوباکترپیلوری در گروه بیمار و شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05).
نتیجه گیری: سطح سرمی ایمونوگلوبولین A هلیکوباکترپیلوری به طور معنی داری در بیماران با آرتریت روماتویید نسبت به افراد سالم بیشتر است.