مقاله بررسی رابطه ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی رابطه ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی رابطه ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی رابطه ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی رابطه ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی :

مقاله بررسی رابطه ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در مجله علمی پزشکی جندی شاپور از صفحه ۴۰۷ تا ۴۱۳ منتشر شده است.
نام: بررسی رابطه ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله خودکشی
مقاله ناامیدی
مقاله اختلال های خلقی
مقاله پرسش نامه BHS

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: در برخی مردم انگیزه اقدام به خودکشی انتقال احساس یاس و ناامیدی خویش و تلاش به تغییر رفتار دیگران است. ارزیابی میزان ناامیدی فرد می تواند در پیش بینی اقدام به خودکشی افراد کمک کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط ناامیدی با خودکشی در بیماران با اختلال های خلقی انجام یافته است.
روش بررسی: این مطالعه از نوع تحلیلی – مقطعی است. جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران با اختلال های خلقی (۳۰ نفر با اقدام به خودکشی و ۳۳ نفر بدون اقدام به خودکشی) در بخش روانپزشکى (بستری – سرپایی) بیمارستان گلستان اهواز در مدت ۶ ماه می باشد. پرسش نامه ناامیدی بک (BHS) با نقطه برش ۸، جهت تکمیل در اختیار آنها قرار گرفت و سپس داده ها با شیوه آماری رگرسیون لجستیک و t تست با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شد.
یافته ها: در بررسی یافته ها در مقایسه بین دو گروه بیماران بر اساس ناامیدی از نظر آماری تفاوت معناداری به دست آمد (p<0.025). با استفاده از تحلیل چند متغیره و مدل رگرسیون لجستیک مشاهده گردید ناامیدی می تواند شانس اقدام به خودکشی را با نسبت خطر ۱۱۹ در فاصله اطمینان (۱۰۲-۱۳۷) ۹۵ درصد افزایش دهد. همچنین جنسیت مرد هم می تواند شانس اقدام به خودکشی را با نسبت خطر ۱۱۷ در فاصله اطمینان (۰۲۲۷-۶۰۲) ۹۵ درصد افزایش دهد.
نتیجه گیرى: نتایج نشان می دهد ناامیدی و جنسیت مرد عوامل مهمی در پیش بینی اقدام به خودکشی می باشند. از آنجایی که گویاترین عامل پیش بینی خودکشی، وجود اقدام قبلی است بنابراین همه اقدام به خودکشی ها را باید جدی گرفت. نتایج جهت پیشگیری از خودکشی موفقیت آمیز، ارزیابی ناامیدی را در بیماران خلقی پیشنهاد می نماید.