ارزیابی خطر فرسایش و پتانسیل رسوب دهی حوضه آبریز سد شهریار میانه با استفاده از تکنیک های GIS و مدل EPM

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی خطر فرسایش و پتانسیل رسوب دهی حوضه آبریز سد شهریار میانه با استفاده از تکنیک های GIS و مدل EPM دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی خطر فرسایش و پتانسیل رسوب دهی حوضه آبریز سد شهریار میانه با استفاده از تکنیک های GIS و مدل EPM  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی خطر فرسایش و پتانسیل رسوب دهی حوضه آبریز سد شهریار میانه با استفاده از تکنیک های GIS و مدل EPM،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی خطر فرسایش و پتانسیل رسوب دهی حوضه آبریز سد شهریار میانه با استفاده از تکنیک های GIS و مدل EPM :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه زمین شناسی ایران

تعداد صفحات :۱۳

فرسایش خاک و تولید رسوب از جمله محدودیت های اساسی در استفاده از منابع آب و خاک به شمار می رود، از این رو ارزیابی فرایندهای حاکم بر رفتار آن ها به منظور درک بهتر سامانه های آبخیزداری و تبیین شیوه های مدیریتی مناسب ضروری است. به همین دلیل این پژوهش با هدف مطالعه فرسایش در حوضه آبریز سد شهریار میانه واقع در استان آذربایجان شرقی می باشد. با توجه به وضعیت موجود سازندها و مشاهدات انجام گرفته، این سد در معرض رسوب گذاری زیاد است. بدیهی است این رسوبات سبب پر شدن مخزن سد و کوتاه شدن عمر مفید آن می شود. از این رو مطالعه فرسایش و برآورد رسوب دهی بالادست حوضه ضروری است؛ بنابراین از جمله اهداف اصلی این تحقیق تعیین میزان حساسیت سازندها به فرسایش و نقش آن ها در تشکیل رسوبات جدید می باشد. برای رسیدن به این هدف، ابتدا با کمک نقشه های توپوگرافی ۱:۵۰۰۰۰ زنجان، میانه و هشترود، مرز حوضه آبخیز سد شهریار مشخص گردید. این منطقه به دقت بر روی نقشه زمین شناسی ۱:۲۵۰۰۰۰ زنجان، میانه و هشترود پیاده شد. نقشه آبراهه ها، زمین شناسی، پوشش گیاهی، گسل ها، میزان بارش و توپوگرافی منطقه رقومی گردیدند. در گام بعد با استفاده از تکنیک های امتیازدهی و تلفیق لایه ها، شدت فرسایش به کمک GIS در حوضه مذکور بررسی گردید. ازطرفی جهت برآورد توان رسوب دهی سازندهای موجود در حوضه آبخیز از روش EPM استفاده گردید.در این تحقیق مشخص گردید که واحدهای حساس به فرسایش اغلب در نواحی شمالی- جنوبی حوضه استقرار داشته، و در قسمت غربی نیز سنگ های مستعد به فرسایش وجود دارد. بر اساس شاخص های موجود در سامانه (GIS)، میزان رسوب دهی کل حوضه آبریز سد شهریار در حد متوسط می باشد. از سوی دیگر، طبق نتایج مدل EPM، ضریب فرسایش و تولید رسوب (z) برای این حوضه در کلاس فرسایشی بسیار شدید می افتد که بر همین اساس، توان تولید رسوب در سطح حوضه زیاد بوده و نزدیک به ۶۰ هزار تن در هکتار در سال برآورد گردید که با توجه به نقشه پهنه بندی شدت فرسایش، بخش عمده این رسوب از بخش هایی تامین می شود که در پهنه بندی انجام شده در این تحقیق، در پهنه فرسایشی زیاد قرار می گیرد. مدل نهائی نشان دهنده این واقعیت است که سه عامل لیتولوژی، پوشش زمین و فرسایش آبراهه ای نقش اساسی را در کنترل فرسایش و رسوب ایفا می کنند.

کلید واژه: خطر فرسایش خاک، GIS ،EPM، حوضه آبریز، سد شهریار، میانه