کاربرد تکنیک های خودهمبستگی فضایی در تحلیل جزیره حرارتی شهر تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کاربرد تکنیک های خودهمبستگی فضایی در تحلیل جزیره حرارتی شهر تهران دارای ۲۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کاربرد تکنیک های خودهمبستگی فضایی در تحلیل جزیره حرارتی شهر تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کاربرد تکنیک های خودهمبستگی فضایی در تحلیل جزیره حرارتی شهر تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کاربرد تکنیک های خودهمبستگی فضایی در تحلیل جزیره حرارتی شهر تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی (علوم جغرافیایی)

تعداد صفحات :۲۷

در این پژوهش با استفاده از تصاویر چند زمانه لندست TM تغییرات فضایی – زمانی جزیره حرارتی تهران مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر مطالعه شده مربوط به دوره زمانی ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۰ هستند (۱۳ تصویر). ابتدا الگوریتم تک باندی کین و همکارانش (۲۰۰۱) برای استخراج دما از باند حرارتی تصاویر لندست TM استفاده شد. سپس با استفاده از روش های تحلیل خودهمبستگی فضایی عمومی و محلی تغییرات فضایی و زمانی دمای سطحی بررسی شد. نتایج تحلیل خودهمبستگی فضایی عمومی نشان داد که داده های دمای سطحی تهران دارای ساختار فضایی بوده و به شکل خوشه ای توزیع شده اند. علاوه بر آن، بین سال های ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۰ مقدار خودهمبستگی فضایی افزایش یافته و متغیر دما تمایل بیشتری به متمرکز شدن و خوشه ای شدن در فضا پیدا کرده است. با توجه به نتایج خودهمبستگی فضایی عمومی دو نتیجه مهم حاصل شد: ۱- در طول دوره مطالعه خوشه های حرارتی جدیدی در شهر تهران شکل گرفته اند. ۲- وسعت فضایی خوشه های حرارتی قبلی رو به افزایش رفته است. جهت روشن شدن ماهیت خوشه های دمایی (داغ یا خنک بودن خوشه ها) و بررسی تغییرات فضایی آن ها از آماره خودهمبستگی فضایی محلی استفاده شد. نتایج این بخش تقویت و گسترش خوشه های داغ و تضعیف خوشه های خنک را تایید نمود. بررسی و مقایسه پراکندگی فضایی نقاط بالا – بالا و پایین – پایین در طول دوره مطالعه نشان داد که بین سال های ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۰ به علت از بین رفتن نیمی از پوشش گیاهی نواحی غرب و جنوب غربی تهران (مناطق ۱۸، ۱۹، ۲۱ و ۲۲) خوشه های خنک مستقر بر این نواحی کوچک یا ناپدید شده اند و خوشه های داغ جدیدی در این نواحی شکل گرفته اند. در نتیجه این تغییرات جزیره حرارتی که در سال ۱۹۸۶ بر روی فرودگاه مهرآباد (منطقه ۹) و بخش هایی از مناطق ۲۱ و ۲۲ حاکم بوده است، در طول این ۲۵ سال به سمت غرب و جنوب غرب گسترش یافته و مساحت بیشتری را اشغال کرده است. همچنین هسته های حرارتی کوچکی در جنوب و غرب منطقه ۱۹ ظهور یافته است. علاوه بر آن به علت تخریب و نابودی بخش مهمی از باغات مناطق شمالی تهران (به خصوص شمیرانات) خوشه های خنک مستقر در این نواحی تضعیف شده اند.

کلید واژه: جزیره حرارتی، تغییرات فضایی – زمانی جزیره حرارتی، تحلیل خودهمبستگی فضایی عمومی و محلی، شاخص موران، تهران