تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (PGPR) و زمان مصرف کود نیتروژن بر عملکرد، سرعت و طول دوره پرشدن دانه گندم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (PGPR) و زمان مصرف کود نیتروژن بر عملکرد، سرعت و طول دوره پرشدن دانه گندم دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (PGPR) و زمان مصرف کود نیتروژن بر عملکرد، سرعت و طول دوره پرشدن دانه گندم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (PGPR) و زمان مصرف کود نیتروژن بر عملکرد، سرعت و طول دوره پرشدن دانه گندم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد (PGPR) و زمان مصرف کود نیتروژن بر عملکرد، سرعت و طول دوره پرشدن دانه گندم :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات بذر (علوم و تکنولوژی بذر)

تعداد صفحات :۲۰

به منظور بررسی تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و زمان مصرف کود نیتروژن بر عملکرد، سرعت و طول دوره پر شدن دانه گندم، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۹۰ در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل زمان های مصرف کود نیتروژنه در سه سطح، (۱.۳ زمان کاشت، ۱.۳ پنجه زنی، ۱.۳ قبل از گلدهی)؛ (۱.۴ زمان کاشت، ۱.۲ پنجه زنی تا ساقه روی، ۱.۴ زمان گلدهی)؛ (۱.۴ زمان کاشت، ۱.۴ زمان سبز شدن، ۱.۴ ساقه روی، ۱.۴ زمان گلدهی) به ترتیب صورت N1، N2 و N3 و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم تلقیح بذر به عنوان شاهد، تلقیح بذر با ازتوباکترکروکوکوم استرین ۵، سودوموناس استرین ۴۱ و سودوموناس استرین ۱۸۶) بودند. نتایج نشان داد زمان مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد به طور معنی داری تمامی پارامترهای پر شدن دانه را تحت تاثیر قرار دادند. حداکثر وزن دانه و طول دوره موثر پر شدن دانه در سطح اول زمان مصرف کود نیتروژن و تلقیح بذر با ازتوباکتر برآورد گردید. مقایسه میانگین ها نشان داد که در زمان مصرف نیتروژن به صورت N1 و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد عملکرد تک بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه، ارتفاع بوته، طول سنبله، وزن ریشه و درصد پروتئین افزایش یافت. به نظر می رسد که به منظور افزایش عملکرد و اجزای عملکرد، سرعت و طول دوره موثر پر شدن دانه می توان پیشنهاد نمود که تلقیح بذر گندم با ازتوباکتر در زمان مصرف کود به صورت N1 به کار برده شود.

کلید واژه: باکتری های محرک رشد، زمان کاربرد کود نیتروژنه، گندم