دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور تاثیر درمان ترکیبی با والپروات سدیم، پگ اینترفرون و پردنیزولون بر یافته های بالینی مبتلایان به میلوپاتی ناشی از HTLV-1
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
تاثیر درمان ترکیبی با والپروات سدیم، پگ اینترفرون و پردنیزولون بر یافته های بالینی مبتلایان به میلوپاتی ناشی از HTLV-1 دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد تاثیر درمان ترکیبی با والپروات سدیم، پگ اینترفرون و پردنیزولون بر یافته های بالینی مبتلایان به میلوپاتی ناشی از HTLV-1 کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر درمان ترکیبی با والپروات سدیم، پگ اینترفرون و پردنیزولون بر یافته های بالینی مبتلایان به میلوپاتی ناشی از HTLV-1،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن تاثیر درمان ترکیبی با والپروات سدیم، پگ اینترفرون و پردنیزولون بر یافته های بالینی مبتلایان به میلوپاتی ناشی از HTLV-1 :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
تعداد صفحات :۹
زمینه و هدف: ویروس لنفوسیتیک T انسانی نوع ۱ (HTLV-1) در ۳% از ناقلین موجب ابتلاء به پاراپارزی اسپاستیک گرمسیری و میلوپاتی (HAM/TSP)، با علائم حرکتی، حسی و اسفنکتری می شود. گرچه التهاب مزمن نخاع در ایجاد این بیماری موثر است، درمان های تعدیل کننده ایمنی تاکنون بهبود کافی در علائم آن ایجاد نکرده اند. در این مطالعه اثرات والپروات سدیم، همراه با پگ اینترفرون و پردنیزولون بر علائم بالینی بیماران مبتلا به پاراپارزی اسپاستیک ناشی از HTLV-1 بررسی شد. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی، ۱۰ نفر از بیماران مبتلا به HAM/TSP واجد شرایط و مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان قائم مشهد در بین ماه های مهر تا دی سال ۱۳۹۱ تحت درمان ۳ گانه فوق به مدت ۳ ماه قرار گرفتند و علائم بالینی قبل و پس از درمان، توسط معیار ناتوانی حرکتی Osame، اسپاستیسیتی Ashworth و علائم ادراری بررسی گردید. یافته ها: میانگین معیار Osame در بیماران در ابتدای تشخیص ۱.۹±۲.۴ بود و ۳ ماه پس از درمان ۰.۸ واحد در ۷۰ درصد بیماران بهبود نشان داد (P=0.003). معیار Ashworth و تکرر ادراری نیز بهبود معنی داری را نشان دادند (P=0.001 و P=0.024). نتیجه گیری: بیماران تحت مطالعه بهبود چشمگیری را در ناتوانی حرکتی و اسپاستیسیتی نشان دادند، در این مطالعه میزان کاهش معیار اسامه نسبت به مطالعات قبلی مونوتراپی با اینترفرون آلفا، بیشتر یا برابر بوده و از نظر درصد بهبودی از مطالعات قبلی درصد بهبودی بیشتری را نشان می دهد. بنابراین نقش والپروات سدیم در بهبود علائم حرکتی مبتلایان به HAM/TSP نیاز به بررسی بیشتر دارد.
کلید واژه: پاراپارزی اسپاستیک ناشی از HTLV-1، والپروات سدیم، پگ اینترفرون، کورتیکواستروئید
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
