بررسی تاثیر روش محدودیت درمانی حرکتی بر روی کیفیت زندگی، عملکرد و دامنه حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی بزرگسال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر روش محدودیت درمانی حرکتی بر روی کیفیت زندگی، عملکرد و دامنه حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی بزرگسال دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر روش محدودیت درمانی حرکتی بر روی کیفیت زندگی، عملکرد و دامنه حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی بزرگسال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر روش محدودیت درمانی حرکتی بر روی کیفیت زندگی، عملکرد و دامنه حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی بزرگسال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر روش محدودیت درمانی حرکتی بر روی کیفیت زندگی، عملکرد و دامنه حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی بزرگسال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : توانبخشی نوین (journal of MODERN REHABILITATION)

تعداد صفحات :۵

زمینه و هدف: سکته مغزی نوعی اختلال عصبی با شروع ناگهانی است که در اثر آسیب به عروق مغزی اتفاق می افتد و در بین این افراد ۵۰% همی پلژی هستندکه ۵۳%-۲۳% وابستگی کامل یا ناقص در فعالیت های روزمره زندگی دارند. محدودیت درمانی حرکتی یکی از روش های درمانی برای بیماران سکته مغزی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر روش محدودیت درمانی حرکتی بر روی کیفیت زندگی، عملکرد و دامنه حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی بزرگسال می باشد.روش بررسی: این تحقیق به روش مداخله ای و تصادفی روی ۱۵ بیمار صورت گرفته است. حرکات اندام فوقانی سمت سالم بیماران ۳ روز در هفته و برای ۸ ساعت با اسلینگ ارتوپدی محدود شد. دو ساعت از ۸ ساعت را به انجام تمرینات آموزش داده شده توسط درمانگر در اندام فوقانی درگیر می پرداختند. مدت زمان مداخله ۶ هفته بود.یافته ها: نتایج آزمون T زوجی نمره کل کیفیت زندگی با استفاده از تست Short Form 36 قبل و بعد از استفاده از روش محدودیت درمانی بهبودی معناداری را نشان می دهد (p=0.008). همچنین نتایج آزمون T زوجی نمره عملکرد اندام فوقانی با استفاده از تست Box & Block قبل و بعد از استفاده از روش محدودیت درمانی معنادار بوده است (p=0.009). نتایج آزمون T زوجی نمره دامنه حرکتی اکستنشن اکتیو مچ دست و اکستنشن آرنج سمت مبتلای اندام فوقانی بهبودی معناداری را نشان نمی دهند (P=.227).نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که روش محدودیت درمانی حرکتی با سه مکانیسم کاهش عدم استفاده از اندام مبتلا و همچنین پلاستی سیته عصبی و بهبودی سلامت روانی و جسمانی بیماران احتمالا می تواند باعث بهبودی کیفیت زندگی و عملکرد دست شود و این روش می تواند در کار بالینی باعث بهبودی و پیشرفت کیفیت زندگی این بیماران در کلینیک های توانبخشی شود.

کلید واژه: سکته مغزی، روش محدودیت درمانی، کیفیت زندگی، عملکرد