نقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایزیافته PC12

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایزیافته PC12 دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایزیافته PC12  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایزیافته PC12،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایزیافته PC12 :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل

تعداد صفحات :۱۳

سابقه و هدف: گلوکوکورتیکوئیدها رشد، تمایز و مرگ سلولی را در سلول های عصبی تحت تاثیر قرار می دهند. از طرفی در کشت های اولیه نورون ها در غلظت های پایین طول زواید نورونی را افزایش می دهند. در این تحقیق اثر غلظت های پایین مورفین بر مهار مرگ سلولی القا شده توسط دگزامتازون بر سلول های تمایز یافته PC12 بررسی شد.مواد و روشها: در این تحقیق اثر غلظت های مختلف دگزامتازون (۰ nM، ۱ nM، ۱۰ nM، ۱۰۰ nM، ۱ mM، ۱۰ mM) بدون مورفین و همراه با مورفین (۱۰-۱۰ M) بر سلول های PC12 مورد بررسی قرار گرفت و میزان زنده ماندن سلول ها و طول کل نوریت ها ارزیابی شد. سلول های PC12 در محیط کشت RPMI1640، %۱ FBS، %۱ پنی سیلین/ استروپتومایسین، ۲ میلی مولار L-Glutanin و NEAA %1 در حضور غلظت ۲۱۴ nM استئورسپورین بعنوان عامل تمایز دهنده عصبی کشت داده شدند. سلول های تمایز یافته در دو گروه مطالعه شدند. سلول ها در گروه I با غلظت های مختلف دگزامتازون بدون مورفین و در گروه II با غلظت های مختلف دگزامتازون همراه با غلظت ۱۰-۱۰ مولار مورفین تیمار شدند. در هر گروه شش تیمار وجود داشت. تیمار ۱ بدون دگزامتازون و به تیمارهای ۲ تا ۶ غلظت های مختلف دگزامتازون (۱ nM، ۱۰ nM، ۱۰۰ nM، ۱۰ Mm ،۱ Mm) به ترتیب اضافه شده و میزان زنده ماندن سلولها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.یافته ها: میزان زنده ماندن سلول ها در گروه I در تیمارهای ۲، ۳ و ۴ در مقایسه با تیمارهای ۱، ۵ و ۶ افزایش پیدا کرد (p<0.05)، در گروه II در تیمارهای ۱، ۲، ۳ و ۴ افزایش و در تیمارهای ۵ و ۶ کاهش میزان زنده ماندن سلول ها مشاهده شد (p<0.05). طول نوریت ها در گروه I در تیمارهای ۱ تا ۶ به ترتیب ۱۴۸.۷۰±۲.۳۷، ۸۵.۰۶±۱.۶۱، ۸۸.۳۸±۱.۵۸، ۹۱.۰۵±۱.۶۶، ۷۲.۸۲±۱.۳۲ و ۶۹.۱۸±۱.۱۸ میکرومتر بود. بیشترین طول نوریت ها در تیمار ۱ و کوتاه ترین طول نوریت ها در تیمار ۶ مشاهده شد (p<0.05). طول نوریت ها در گروه II در تیمارهای ۱ تا ۶ به ترتیب ۱۶۴.۲۲±۴.۴۵، ۱۰۵.۱۹±۲.۸۴، ۱۰۸.۳۳±۳.۰۹، ۱۴۹.۴۶±۴.۰۴، ۱۱۷.۶۰±۳.۰۸، و ۱۱۵.۲۴±۲.۷۳ میکرومتر بود. بیشترین طول نوریت ها در تیمار ۱ و کمترین طول نوریت ها در تیمارهای ۲ و ۳ مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که غلظت های پایین مورفین سبب بهبود زنده ماندن سلول ها و افزایش طویل شدن نوریت ها می شود.

کلید واژه: دگزامتازون، مورفین، طویل شدن نوریت ها، رده سلولی PC12