مقاله بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷ دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷ :

مقاله بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷ که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۷ در سیاست علم و فناوری از صفحه ۷۳ تا ۸۲ منتشر شده است.
نام: بررسی میزان همکاری های علمی ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷
این مقاله دارای ۱۰ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله همکاری علمی
مقاله تالیف مشترک
مقاله تولیدات علمی
مقاله علم سنجی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف از این پژوهش، تعیین میزان همکاری های علمی بین ایران و کشورهای هم جوار در تالیف مشترک مقاله های منتشر شده مجلات ISI در سال های ۲۰۰۷-۱۹۹۰ است. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی با استفاده از ابزارهای علم سنجی استفاده شده است. شاخص تالیف مشترک برای سنجش میزان همکاری شده استفاده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بیش ترین همکاری های علمی ایران در میان کشورهای هم جوار با کشورهای روسیه، ترکیه، و پاکستان است. بیش ترین همکاری ها در حوزه های موضوعی فیزیک، زیست شناسی و شیمی صورت گرفته است. مقاله های مشترک در مجله هایی منتشر شده اند که ضریب تاثیر بالایی دارند. میزان همکاری های علمی درباره زمانی پژوهش از سیر صعودی برخوردار است. دانشگاه های صنعتی شریف، شهید بهشتی و تهران از میان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور بیش ترین همکاری را با کشورهای مجاور هستند. میزان تولیدات علمی هر کشور با میزان همکاری های علمی آن کشور از همبستگی بالایی برخوردار است. این پژوهش نشان می دهد که به نظر می رسد روابط سیاسی بین کشورها، در شکل گیری همکاری ها موثر باشد ولی علایق فرهنگی مشترک از قبیل دین و مذهب در شکل گیری همکاری ها نقش قابل توجهی نداشته باشد، هر چند تاثیر زبان مشترک در شکل گیری همکاری ها تا حدودی قابل مشاهده است.