مقاله مقایسه کارآیی گنادوتروپین های انسانی نوع ادراری و نوترکیب با استفاده از مدل حیوانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه کارآیی گنادوتروپین های انسانی نوع ادراری و نوترکیب با استفاده از مدل حیوانی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه کارآیی گنادوتروپین های انسانی نوع ادراری و نوترکیب با استفاده از مدل حیوانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه کارآیی گنادوتروپین های انسانی نوع ادراری و نوترکیب با استفاده از مدل حیوانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه کارآیی گنادوتروپین های انسانی نوع ادراری و نوترکیب با استفاده از مدل حیوانی :

مقاله مقایسه کارآیی گنادوتروپین های انسانی نوع ادراری و نوترکیب با استفاده از مدل حیوانی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان از صفحه ۱۵ تا ۲۶ منتشر شده است.
نام: مقایسه کارآیی گنادوتروپین های انسانی نوع ادراری و نوترکیب با استفاده از مدل حیوانی
این مقاله دارای ۱۲ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله تحریک تخمک گذاری
مقاله گنادوتروپین های نوترکیب
مقاله گنادوتروپین های ادراری
مقاله موش

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: درمان ناباروری با تحریک تخمک گذاری شروع می شود. داروهای مختلفی جهت تحریک تخمک گذاری توسط شرکت های دارویی ساخته شده اند که اثرات متفاوتی دارند. هدف این مطالعه مقایسه کارآیی چهار نوع داروی محرک تخمک گذاری انسانی تهیه شده از شرکت های مختلف با داروی محرک تخمک گذاری حیوانات آزمایشگاهی بوده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از ۳۰ سر موش سوری نژاد NMARI با سن یکسان (۸ هفته) استفاده شد. موش های گروه آزمایش با ۱۰ واحد از داروهای(Human Menopausal Gonadotropin1) hMG1 ،(Human Menopausal Gonadotropin ۲) hMG2 ، (Urinary Follicle Stimulating Hormone) uFSH ، (Recombinant Follicle Stimulating Hormone) rFSH و موش های گروه کنترل با (Pregnant Mare Serum Gonadotropin) PMSG به وسیله تزریق داخل صفاقی برای تخمک گذاری تحریک شدند. تخمک های آسپیره شده پس از برداشت سلول های کومولوس از نظر تعداد، وضعیت بلوغ و میزان دژنره بودن بررسی شدند.
یافته ها: تعداد کلی تخمک ها در گروه های مختلف با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت. ولی تعداد تخمک های MII در گروه (۸۸.۷±۸۳۱۵) hMG1به طور معنی داری بیشتر از گروه های uFSH (P=0.02، ۵±۳۲۸) و rFSH (p=0.04، ۶۱۶±۳۶) بود. هم چنین درصد تخمک های دژنره در گروه uFSH (صفر) به طور معنی داری کمتر از گروه (۷±۶۵۲) PMSG بود (P=0.01).
نتیجه گیری: داروهای مورد استفاده برای تحریک تخمک گذاری در انسان، از نظر تعداد کلی تخمک های به دست آمده و بلوغ تخمک ها در موش آزمایشگاهی اثر یکسانی ندارند. استفاده از hMG1 بهترین نتیجه را در مورد تعداد کلی تخمک ها و نیز درصد تخمک های MII داشت. هیچ گونه برتری بین داروی نوترکیب rFSH و دیگر داروها دیده نشد.