بررسی ساختار جوامع و ترکیب گونه ای علف های هرز در مزارع گندم آبی (.Triticum aestivum L) استان خراسان جنوبی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ساختار جوامع و ترکیب گونه ای علف های هرز در مزارع گندم آبی (.Triticum aestivum L) استان خراسان جنوبی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ساختار جوامع و ترکیب گونه ای علف های هرز در مزارع گندم آبی (.Triticum aestivum L) استان خراسان جنوبی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ساختار جوامع و ترکیب گونه ای علف های هرز در مزارع گندم آبی (.Triticum aestivum L) استان خراسان جنوبی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ساختار جوامع و ترکیب گونه ای علف های هرز در مزارع گندم آبی (.Triticum aestivum L) استان خراسان جنوبی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : بوم شناسی کشاورزی

تعداد صفحات :۱۲

به منظور بررسی تراکم و غالبیت علف های هرز مزارع گندم آبی (Triticum aestivum L.) استان خراسان جنوبی مطالعه ای در سال زراعی ۱۳۸۹ انجام گرفت. در مجموع تعداد ۲۴۰ مزرعه از هشت شهرستان در سطح استان انتخاب شد. در این مزارع تعداد ۵۶ گونه علف هرز از ۱۶ خانواده گیاهی شناسایی شد. خانواده های گندمیان، کاسنی، شب بوئیان و چغندریان به ترتیب با ۱۵ (۲۶.۷۹ درصد)، نه (۱۶.۷ درصد)، شش (۱۰.۷۱) و شش گونه (۱۰.۷۱) به ترتیب بیشترین تعداد گونه های علف هرز مزارع گندم را تشکیل دادند. بیشترین فراوانی گونه ها متعلق به خانواده گندمیان بود. در بین گونه های خانواده کاسنی، علف هرز بومادران (Achilla biberstinii L.) با ۳۷.۳۸ درصد، در خانواده شب بوئیان علف هرز ازمک (Cardaria draba L.) با ۲۸.۳۱ درصد و در خانواده چغندریان، علف هرز سلمه (Chenopodium album L.) با ۳۷.۴۷ درصد بیشترین فراوانی را دارا بودند. از نظر تراکم (تعداد بوته در مترمربع) علف های هرز ازمک، سلمه، تلخه (Acroptilon repense L.)، خارشتر (Alhagi pseudalhagi L.) و هفت بند (Polygonum aviculare L.)به ترتیب با ۱.۳۸، ۱.۳۱، ۱.۲۹، ۱.۲۷ و ۱.۰۴ بوته در مترمربع بیشترین میانگین تراکم را در بین علف های هرز به خود اختصاص دادند. از نظر شاخص وفور، علف های هرز خارشتر، سلمه و بومادران به ترتیب به عنوان علف های هرز غالب شناسایی شدند. شهرستان قاینات با ۲۹ گونه و بیرجند با ۱۳ گونه به ترتیب بیشترین و کم ترین غنای گونه ای را داشتند.

کلید واژه: تنوع، شاخص شانون – وینر، فراوانی، غالبیت، یکنواختی