ارزیابی بهبود درصد آبستنی در میش های نژاد لری بختیاری با استفاده از هورمون های eCG و اکسی توسین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی بهبود درصد آبستنی در میش های نژاد لری بختیاری با استفاده از هورمون های eCG و اکسی توسین دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی بهبود درصد آبستنی در میش های نژاد لری بختیاری با استفاده از هورمون های eCG و اکسی توسین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی بهبود درصد آبستنی در میش های نژاد لری بختیاری با استفاده از هورمون های eCG و اکسی توسین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی بهبود درصد آبستنی در میش های نژاد لری بختیاری با استفاده از هورمون های eCG و اکسی توسین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)

تعداد صفحات :۱۲

هدف از این مطالعه ارزیابی اثر هورمون های eCG و اکسی توسین بر میزان بروز فحلی و درصد آبستنی میش های نژاد لری بختیاری در فصل تولیدمثلی بود. در این مطالعه از ۸۴ میش سه تا چهار ساله نژاد لری بختیاری با میانگین وزنی ۲.۵±۵۶ کیلوگرم استفاده شد. میش ها به مدت ۱۲ روز سیدرگذاری شدند و هنگام سیدربرداری به سه گروه مساوی (n=28) تقسیم شدند و به ترتیب صفر، ۴۰۰ و ۵۰۰ واحد هورمون eCG دریافت نمودند. قبل از تلقیح هر یک از گروه ها به دو زیرگروه (n=14) تقسیم شده و به یکی از زیرگروه ها ۱۰۰ واحد اکسی توسین تزریق شد و زیرگروه دیگر اکسی توسین دریافت نکرد. میزان باز شدن سرویکس با میزان نفوذ پیپت تلقیح مصنوعی در سرویکس قبل و بعد از تزریق اکسی‌توسین اندازه‌گیری شد. میش ها ۵۴ ساعت پس از سیدربرداری تلقیح شدند و درصد آبستنی ۵۰ روز پس از تلقیح با استفاده از سونوگرافی ارزیابی شد. نتایج این مطالعه نشان داد استفاده از هورمون eCG سبب بهبود نرخ فحلی نسبت به گروه شاهد (۷۸.۵۶ در مقابل ۴۲.۸۵ درصد، P<0.05) شده است. ولی اثر هورمون اکسی توسین بر بروز فحلی معنی دار نبود (۵۰ در مقابل ۴۲.۸۵ درصد، P<0.05) اکسی توسین سبب باز شدن سرویکس در میش های دریافت کننده اکسی توسین شد (۸۸.۰۹ در مقابل ۱۱.۹ درصد، P<0.05) تزریق هورمون eCG سبب افزایش درصد آبستنی میش ها شد (۵۷.۱۴ در مقابل ۱۴.۲۸ درصد، (P<0.05 و همچنین درصد آبستنی در میش های دریافت کننده اکسی توسین نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (۴۲.۸۵ در مقابل ۱۴.۲۸ درصد، P<0.05) میزان دوز هورمون eCG تاثیری در افزایش درصد آبستنی نداشت (۵۷.۱۴ درمقابل ۵۷.۱۴ درصد بدون استفاده از اکسی توسین و ۷۱.۴۲ در مقابل ۷۸.۵۷ درصد با استفاده از اکسی توسین، P>0.05). تمایل به افزایش میزان آبستنی در میش هایی که هورمون eCG و اکسی‌توسین را دریافت کرده بودند مشاهده شد (۷۴.۹۹ در مقابل ۵۷.۱۴ درصد، P<0.1). استفاده از هورمون eCG به همراه اکسی توسین سبب بهبود درصد آبستنی در میش های نژاد لری بختیاری در فصل تولیدمثلی می شود.

کلید واژه: اکسی توسین، ECG، درصد آبستنی، سرویکس، میش لری بختیاری