تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی بر کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز تام و کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید استئوپروتیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی بر کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز تام و کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید استئوپروتیک دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی بر کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز تام و کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید استئوپروتیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی بر کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز تام و کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید استئوپروتیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی بر کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز تام و کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید استئوپروتیک :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه پژوهشی خون

تعداد صفحات :۱۶

سابقه و هدف: با توجه به قانون ولف، اعمال بارهای فیزیکی، یکی از راه های درمان پوکی استخوان است. در این مطالعه اثر تمرین های مقاومتی با و بدون میدان الکترومغناطیس پالسی بر آنزیم آلکالن فسفاتاز کل، کلسیم، فسفر و هورمون کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید A استئوپروتیک بررسی شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، ۳۲ بیمار هموفیلی شدید A استئوپروتیک (۱۸ تا ۳۵ سال)، به صورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی توام با میدان الکترومغناطیسی پالسی (مگنت) و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین مقاومتی، ۴۰-۳۰ دقیقه تمرین های مقاومتی تنه و اندام ها را به صورت پیشرونده و ۳۰ دقیقه مگنت به صورت پلاسبو و گروه تمرین مقاومتی توام با مگنت، با تمرین هایی با همان شدت ولی تکرار کمتر و سپس ۳۰ دقیقه تحریکPEMF ، در مدت ۶ هفته و ۳ جلسه در هفته درمان شدند. در گروه کنترل تداخلی انجام نشد. آلکالن فسفاتاز کل، کلسیم، فسفر و کورتیزول خون قبل و بعد از ۶ هفته اندازه گیری شد.یافته ها: میزان کورتیزول در هر دو گروه تمرینی با و بدون مگنت (به ترتیب ۶.۲±۱۲.۲۱، ۴.۷۱±۱۱.۶۵) کاهش معناداری نسبت به مقادیر پایه و کنترل (۵.۸۱±۲۰.۱۸) داشت. میزان آلکالن فسفاتاز کل در هر دو گروه تمرینی افزایش معناداری نسبت به مقادیر پایه داشت که فقط در گروه تمرین مقاومتی (۴۳±۲۴۲) نسبت به کنترل (۴۵±۲۴۰) معنادار بود.نتیجه گیری: تمرین های مقاومتی برای افزایش متابولیسم استخوان بیماران هموفیلی استئوپروتیک موثر است و کاهش تعداد تمرین ها برای کم کردن احتمال خونریزی های مفصلی می تواند با اضافه کردن میدان های الکترو مغناطیس جبران شود.

کلید واژه: هموفیلی A، میدان الکترومغناطیس، کورتیزول