اثربخشی متوترکسایت در درمان بیماران پلی میالژیا روماتیکا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثربخشی متوترکسایت در درمان بیماران پلی میالژیا روماتیکا دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثربخشی متوترکسایت در درمان بیماران پلی میالژیا روماتیکا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثربخشی متوترکسایت در درمان بیماران پلی میالژیا روماتیکا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثربخشی متوترکسایت در درمان بیماران پلی میالژیا روماتیکا :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : کومش

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: مصرف طولانی مدت استروئیدها همواره در کنترل بیماران پلی میالژیا روماتیکا مد نظر بوده است. به علت عوارض طولانی مدت استروئیدها، که شایع و غیر قابل اجتناب می باشند، اخیرا مصرف هم زمان داروهای گیرنده استروئید نقش حیاتی در درمان این بیماران پیدا کرده اند. هدف مطالعه فعلی مقایسه اثربخشی و ایمنی مصرف هم زمان متوترکسایت (MTX) و پردنیزولون در مقابل مصرف پردنیزولون به تنهایی در بیماران پلی میالژیا روماتیکا می باشد. مواد و روش ها: ۵۸ بیمار با تشخیص جدید پلی میالژیا روماتیکا به ترتیب مراجعه و به صورت تصادفی در دو گروه درمان (متوترکسایت هم راه با پردنیزولون) یا گروه کنترل (پردنیزولون) قرار گرفتند. در شروع درمان جهت هر دو گروه پردنیزولون ۱۵ میلی گرم، اسید فولیک ۱ میلی گرم و کلسیم دی ۱۰۰۰ میلی گرم روزانه و در گروه درمان متوترکسایت خوراکی با دوز واحد ۱۰ میلی گرم در هفته تجویز شد. با توجه به معاینات دوره ای بیماران، تا پایان ۴۴ هفته پردنیزولون کاهش و یا قطع شد. از معیارهای اصلی پی گیری شده در این مطالعه ۴۴ هفته ای، میزان خاموشی بیماری (Remission rate)، و نیز معیارهای ارزیابی فعالیت بیماری مثل سرعت سدیمان خون (ESR) و پروتیین واکنشی سی (CRP) بودند.یافته ها: از ۵۸ بیمار که وارد مطالعه شدند ۴۷ بیمار مطالعه را کامل کردند (۲۴ درمان-۲۳ کنترل). در این پی گیری ۴۴ هفته ای متوسط ESR به طور بارزی در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل کاهش داشت (۰.۰۰۲=P). در متوسط (p=0.312) CRP و نیز مقایسه اولین و آخرینCRP (p=0.356)اختلاف بارزی وجود نداشت. آنالیزهای بعدی در هفته ۴۴ پی گیری نشان دهنده میزان خاموشی بالاتری در بیماران گروه درمان نسبت به کنترل بود (۰.۰۰۶=P). البته میزان عود (Relapse) در هر دو گروه مشابه بود (۰.۹۱۷=P). در پایان ۴۴ هفته اختلاف بارزی در دوز کلی استروئید مصرفی بیماران در دو گروه وجود داشت، به طوری که متوسط دوز پردنیزولون در گروه درمان و کنترل به ترتیب ۱۶۲.۶۶±۳۲۲۵.۰۰ mg و ۱۳۶.۱۴±۳۷۱۵.۸۵ mg بود نتیجه گیری: با توجه به میزان خاموشی بالاتر و نیز کاهش بیش تر فعالیت بیماری و مصرف کم تر دوز کلی استروئید استفاده شده در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل، شروع هم زمان متوترکسایت با پردنیزولون در بیماران جدید پلی میالژیا روماتیکا توصیه می شود.

کلید واژه: پلی میالژیا روماتیکا، پردنیزولون، متوترکسایت، اثربخشی