بررسی وضعیت کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی (مورد شناسی: دشت جوین، استان خراسان رضوی)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی وضعیت کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی (مورد شناسی: دشت جوین، استان خراسان رضوی) دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی وضعیت کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی (مورد شناسی: دشت جوین، استان خراسان رضوی)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی وضعیت کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی (مورد شناسی: دشت جوین، استان خراسان رضوی)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی وضعیت کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی (مورد شناسی: دشت جوین، استان خراسان رضوی) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : جغرافیا و آمایش شهری – منطقه ای

تعداد صفحات :۲۰

امروزه به دلیل کاهش بار ندگی، حفر تعداد زیاد چاه های عمیق در سال های اخیر و برداشت بیش از حد مجاز از منابع آب زیرزمینی در دشت ها و عدم توجه به مقوله آبخوانداری و انجام تغذیه مصنوعی، توجه بیشتر به آب های زیرزمینی امری اجتناب ناپذیر و مهم محسوب می گردد، و بررسی وضعیت کمی و کیفی سفره های آب زیرزمینی از جمله این امور است. در این مقاله تغییرات کمی و کیفی سفره به منظور تغذیه و تخلیه در تعدادی از پیزومترهای دشت حاصلخیز جوین در استان خراسان رضوی بررسی گردید. ابتدا آمار داده های سطح ایستابی در ۵۰ پیزومتر به صورت کمی و در۶۰ پیزومتر به صورت کیفی به عنوان پیزومترهای منتخب تهیه شد و آزمون های کفایت و همگنی داده ها انجام گردید. سپس بازسازی داده های ناقص انجام شد و در نهایت داده ها در پایه مشترک آماری ۱۲ ساله ۱۳۸۶-۱۳۷۴ استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. هدف این مقاله، تعیین نقشه های کمی و کیفی آب های زیرزمینی از روی متغیر داده های سطح ایستابی به روش میان یابی نزدیک ترین همسایه (ID) با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است، به طوری که بر اساس نتایج ترسیم هیدروگراف واحد سالانه دشت جوین به طور میانگین سطح آب زیرزمینی از سال های ۱۳۷۵-۱۳۷۴تا سال آبی ۱۳۸۶-۱۳۸۵ افتی معادل ۱۰ متر را نشان می دهد. همچنین هیدروگراف واحد سالانه دشت جوین و سه دوره افت شدید سطح ایستابی، از سال آماری ۷۴ تا ۷۷ از ۵۳.۰۷ به ۵۴.۰۹ متر، وضعیت تقریبا نرمالی از افت را در جوین نشان می دهد، اما از سال آماری ۱۳۷۷ به بعد تا سال ۱۳۸۲ رقم افت از ۵۴.۰۹ به ۵۸.۵ متر رسیده، یعنی نزدیک به ۴.۵ متر افت طی ۴ سال آبی نمایان را می سازد. با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های کمی و کیفی به روش میان یابی نزدیک ترین همسایه و ترسیم نقشه های کیفی و هم افت، پارامترهای کیفی میان یابی شده نیز در برخی مناطق بحرانی و کاهش شدید کیفیت این آبخوان را نشان می دهند.

کلید واژه: منابع آب، آبخوان، افت سطح ایستابی، مدل میان یابی نزدیک ترین همسایه، نرم افزار GIS، دشت جوین